Δάβαζα πρίν λίγο καιρό την βιογραφία του οσίου Ρωμανού του μελωδού. Αλλα δυστυχώς οι πληροφορίες για την ζωή του είναι λίγες. Έζησε ή τον 6ο αιώνα μ.Χ. επί του βασιλέως Αναστασίου του Α’ ή κατά μία άλλη εκδοχή, τον 8ο αιώνα μ.Χ. επί τού βασιλέως Αναστασίου του Β’. Αυτός βεβαίως είναι ο όσιος Ρωμανός… ο μελωδός. Ένας άνθρωπος της εκκλησίας που ύμνησε όλους τους Αγίους της πίστης. Και μπορεί για κάποιους η αναγωγή με τον σύγχρονο Νίκο Ρωμανό να είναι ατυχής… ωστόσο θεωρώ πώς αν καποιος συγκρίνει τις τότε περιγραφές της φωνής του Οσίου με τον Νίκο θα δεί πολλά κοινά.
Πάμε τώρα στο 2016. Το παιδί αυτό ξεκίνησε την πορεία του στις πίστες σε ηλικία μόλις 18 ετών, δίπλα στον Γιάννη Πλούταρχο. Μάλιστα τότε παράλληλα με τα νυχτοκάματα σπούδαζε και ο επιχειρηματίας με τον οποίο συνεργαζόταν του πλήρωνε το ΙΕΚ που παρακολουθούσε. Νεαρός τότε ο Νίκος υπογράφει στην ΜΙΝΟΣ. Αλλά τα κοράκια τον αφυδατώνουν γρήγορα, με αποτέλεσμα να γυρίσει την πλάτη στο σύστημα και να επιστρέψει στην Θεσσαλονίκη.
Τα χρόνια περνούν και ο Νίκος διαπιστώνει πώς έχει ένα μοναδικό ταλέντο. Ένα δώρο θεού που δουλεύει με σοβαρότητα και υπομονή. Διαπιστώνει πώς μπορεί να αποδώσει χαμηλές νότες τενόρου και την αμέσως επόμενη στιγμή να «ντυθεί» με την πιο cult προσωπίδα της πίστας ως σύγχρονος διασκεδαστής.
Η έκταση της φωνής του αναγνωρίζεται απο τον Βασίλη Καρρά ο οποίος του δίνει μια πολύ δύσκολη μπαλάντα… την οποία ο πιτσιρικάς την «περνάει» με μεγάλη άνεση.
Εξαίρεση; Προφανώς. Μιας και το «Τρείς καρδιές» με τις υπογραφές του Παντζή και του Σουλιώτη γίνεται σουξέ απο στόμα σε στόμα-mouth to mouth- χωρίς τα ραδιόφωνα. Ο Ρωμανός «φτιάχνεται» απο το διαδίκτυο και απο τα συνεχή εξτρά σε κάθε χωριό, σε κάθε πόλη στη Βόρειο Ελλάδα.
Φαινόμενο; Προφανώς. Καθώς δεν ανήκει σε εκείνους που ταϊζει ραδιόφωνα και παραγωγούς για να τον βάλουν σε playlist ούτε βεβαίως γλύφει εκεί που έχει στο παρελθόν φτύσει.
Περήφανος Ρομά; Όχι. Είναι μισός Πατρινός και μισός Κύπριος αλλα έχει μεγαλώσει απο μικρό παιδί κοντά σε Ρομά και είναι μια φυλή που λατρεύει. Δεν κρύβει την καταγωγή του, αντιθέτως την διαφημίζει. Και πολύ καλά κάνει,. Ξέρει καλά ότι στην Ελλάδα πρώτα σε αμφισβητούν και κατόπιν σε δέχονται. Κι αυτό το έζησε με πασπάλισμα μπόλικης εκμεταλευσης απο στιχουργούς και δημιουργούς σε πολύ μικρή ηλικία. Κάτι βεβαίως που τον ωρίμασε ακόμη περισσοτερο.
Ένα θαύμα επικοινωνίας; Προφανώς. Μιας και το κράμα της cult εικόνας του και την βαριάς βραχνής φωνης με την ξεχωριστη χροιά του δίνει την δυνατότητα να ξεχωρίζει ανάμεσα σε εκατοντάδες φωνές. Ακούς την φωνή του και λές «Ρωμανός». Πόσοι ακόμη το έχουν αυτό όταν τους ακούμε στα ραδιόφωνα; Ελάχιστοι…
Και για το τέλος… κρατήσαμε την απάντηση στο ερώτημα … «γιατί Ρωμανός;» Διότι ιστορικά-και είναι κάτι που το έχουμε ξαναγράψει- όταν αυτός ο λαός ζεί κάτω απο καθεστώς κρίσης, οικονομικής, κοινωνικής, πολιτισμικής στρέφεται στην παράδοση. Επιστρέφει στις ρίζες του. Και ίσως αυτό είναι ένα μοναδικό τραμπολίνο ανάπτυξης σε όλα τα επίπεδα. Και στην μουσική το φαινόμενο Ρωμανός, είναι η συνέχεια των φαινομένων «Πάολα» και «Δημάκη».
Αυτό το πάντρεμα παραδοσιακών ήχων με σύγρονους στίχους φέρνει νεαρό κόσμο στην αγορά και διαμορφώνει τις συνθήκες ενός θαύματος στην δισκογραφία και γεννά μια πολύ ελκυστική προοπτική ανάπτυξης.
Κάτι που έχουμε πολλά χρόνια να το δούμε…