Είναι κάποιες πτυχές αυτης της ιστορίας που με ανατριχιάζουν. Κάποιες εικόνες που όταν τις φέρνω στο μυλό μου παγώνω. Παγώνει το αίμα. Η σκέψη. Το μυαλό σταματά να λειτουργεί.
Φανταστείτε πώς κάπως έτσι ένιωσα και αισθάνθηκα όταν έμαθα πώς η Αθηνά, Παντελίδη, όταν πήγε στο συνεργείο στην Βάρη εκείνη την Παρασκευή δεν πήρε μόνο τα πράγματα του παιδιού της. Έκοψε και ένα κομμάτι απο τον αερόσακο που ήταν λουσμένος με το αίμα του παιδιού της. Ήθελε να κρατήσει το αίμα του Παντελή μαζί της. Τι να πείς τώρα γι΄αυτη την μάνα…
Η απώλεια του παιδιού της… έχει σταματήσει τον χρόνο. Χθές… ήταν μια ακόμη δύσκολη μέρα. Δεν άντεξε και ξέσπασε σε λυγμούς. «Έχω να δώ το παιδί μου οκτώ μηνες. Μου το στέρησαν. Δεν θα σταματήσω… θα πληρώσουν όλοι ευθύνονται».
Κρατούσε το κομμάτι απο τον αερόσακο στο χέρι το φιλούσε το αγκάλιαζε και μονολογούσε…
Αυτή είναι η εικόνα της μάνας του Παντελή που προσπαθεί μέσα απο την στεναχώρια της να κρατηθεί δυνατή και να μάθει αλήθειες… όπως κι εμείς…