Σέβομαι όσο τίποτε άλλο την καλλιτεχνική πορεία της. Την φωνή της, την επιρροή της σε νέες ηλικίες την καψούρα που της έχουν πολλές γυναίκες και όχι μόνο. Σέβομαι την επιλογή της να μείνει εκτός πιάτσας και πίστας για να θρηνήσει τον πατέρα της. Άλλωστε είναι αναφαίρετο δικαίωμά της.
Όμως. Αυτό που είδα χθες σε κατάστημα στο Κιλκίς πραγματικά με χάλασε πολύ. Με στεναχώρησε. Δεν ξέρω τελικά… αν εχει να κάνει με την ματαιοδοξία της… την ανασφάλειά της ή τους συμβούλους της που την αφήνουν να κάνει όλες αυτές τις αλλαγές στο πρόσωπό της.
Ζυγωματικά νέα…. Χείλη πρησμένα… και μάτια που με δυσκολία φαίνονται… Γιατί ρε κορίτσι μου… γιατί
