Σας τα έγραφα από την προηγούμενη εβδομάδα ότι οι μέρες που διανύουμε είναι οι πιο σημαντικές για το τροχαίο που στοίχησε την ζωή στον δημοφιλή τραγουδιστή Παντελή Παντελίδη. Τα ερωτήματα είναι πολλά. Και τα έχουμε γράψει όλα. Ωστόσο το παιχνίδι έχει σκληρύνει πολύ. Δυστυχώς. Από τη μία σκέφτομαι: «Μακάρι για κάθε τροχαίο που συμβαίνει κάθε μέρα στην Ελλάδα ν΄ασχολιόμασταν τόσο πολύ δημοσιογραφικά… κι από την άλλη αναρωτιέμαι… είναι τελικά το χρήμα ο Θεός όλων;». Μέσα σε αυτές τις δυο σκέψεις περικλείεται όλη η ιστορία του δυστυχήματος στην Λεωφόρο Βουλιαγμένης. Από την μια μεγάλο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον… επί της ουσίας όψιμο για τον Παντελή και τις συνθήκες θανάτου, κι από την άλλη ένα αλισβερίσι συμφερόντων αλλά και πολλών ανακριβειών που σκοπό και στόχο έχουν το χρήμα. Από τη μια άγνωστοι δικηγόροι μιλούν για τις αποζημιώσεις… άλλοι πάλι «ειδικοί» ερμηνεύουν όπως θέλουν τον νόμο για τα τροχαία τις ασφαλιστικές και την τοξικολογική και μια νέα φυλή ανθρώπων που τόσα χρόνια ήταν στην απέξω βγαίνουν μπροστά και καλύπτουν χρόνο τηλεοπτικό και μη. Δεν σας κάνει εντύπωση ότι κανείς από τους άμεσα εμπλεκόμενους δεν έχει βγεί να μιλήσει; Δεν σας κάνει εντύπωση ότι η οικογένεια του Παντελή περιμένει να περάσουν οι σαράντα μέρες και μετά να δει τι θα κάνει; Δεν σας κάνει εντύπωση που υπάρχουν κάποιοι στα μέσα μαζικής ενημέρωσης που σκόπιμα παίζουν το παιχνίδι κάποιων διοχετεύοντας σωρεία ανακριβειών για την υπόθεση; Δεν σας κάνει εντύπωση ότι η τοξικολογική ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΛΚΕΥΤΕΙ, όπως κάποιοι υποστηρίζουν σπιλώνοντας με τον τρόπο αυτό την μνήμη ενός ανθρώπου που χάθηκε; Δεν σας κάνει εντύπωση που οι δικηγόροι που βγαίνουν και μιλούν το κάνουν με σεβασμό στον νεκρό; Τελικά σε αυτή την χώρα ούτε ο νεκρός δικαιώνεται…Πόσο μάλλον όταν σε λένε και Παντελίδη