Τι να πεις γι΄αυτόν τον άνθρωπο. Γι αυτόν τον καλλιτέχνη που επι σειρά ετών πήγαινε κόντρα στο κατεστημένο. Ο Γιάννης Αργύρης, για αρκετά χρόνια μέχρι και τον θάνατό του πριν απο τρείς μέρες ήταν απών από τα μουσικά πράγματα λόγω μιας σοβαρής ασθένειας που τον ταλαιπωρούσε από τις αρχές της δεκαετίας, παρέμενε όμως παρών στις συνειδήσεις και στις καρδιές τόσο των τραγουδιστών που πέρασαν από τις «Εσπερίδες». Δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Έφυγε την παραμονή της πρωτοχρονιάς σκορπίζοντας θλίψη και στεναχώρια σε φίλους και οικείους του.Απο το στέκι του στην Πλάκα πέρασαν πολλοί. Η Μαρία Φαραντούρη,ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Σάκης Μπουλάς. Τα τραγούδια του σημάδεψαν μια εποχή, όπως «Έλα μαζί μου», «Πάει κι αυτή η Κυριακή», «Κάποιος γιορτάζει», «Μην κουραστείς να μ’ αγαπάς».
Ο Γιάννης Αργύρης κι η Μπουάτ του Εσπερίδες ήταν η ιστορία του Νέου Κύματος στην Πλάκα, από το 1964 έως και το 2004 που οι Μπουάτ έκλεισε.. Τα τραγούδια του Γιάννη ακούστηκαν κι αγαπήθηκαν από όλους που αγαπήσαμε το Νέο Κύμα όλα αυτά τα χρόνια..
Σε μια κουβέντα του με τον αείμνηστο Πάνο Γεραμάνη («Η ζωή μου ένα τραγούδι», εκδ. Καστανιώτης»), ο Αργύρης μνημόνευσε τα εξής: «Έδωσα πραγματικές μάχες με το εμπορικό κατεστημένο της μουσικής και με τον λαϊκισμό για να περάσει η αντίληψη των μπουάτ στις αρχές του ’60». Σε αυτές τις μάχες, ο Αργύρης βγήκε νικητής, κρατώντας τη φλόγα του ’60 ζωντανή στις «Εσπερίδες», από το 1964 ως και το 2004, όταν και έκλεισε ο χώρος.
