Η Νανά είναι επί σειρά ετών φίλη μου. Ένας άνθρωπος βαθιά συναισθηματικός που λέει και γράφει ότι αισθάνεται. Ταιριάζουμε σε πολλά. Και η σχέση μας είναι δεδομένη μετά από τόσα χρόνια. Άλλωστε από εδώ, από το blog μου έχω γράψει εκατοντάδες γφορές για εκείνη. Άλλες φορές αιχμηρά και άλλες γλυκά.
Βλέπετε η φάση της… η περιπέτειά της δεν είναι τόσο απλή όσο κάποιοι θεωρούν και μάλιστα το εκφράζουν στα σχόλια τους.
Μίλησα μαζί της πρίν από λίγο και ανάμεσα σε άλλα μου είπε « Παναγιά μου ένα μαυριδερό τρελοσκιάχτρο. Δεν ειχα ιδέα την κατάσταση στην οποία ήμουν. Λες και έβλεπα ένα άγνωστο κορίτσι. Θεέ και Κυριε!!!!!!!!Και σε ευχαριστώ παρά πολυ για ενα παραπανω. Που τονιζεις την αληθεια και το γεγονος οτι μετα το διαζυγιο δικαιώθηκα και ξέφυγα από τη νοσηρή πραγματικότητά μου.
Είναι για μένα τόσο μεγάλη δικαίωση να ξέρεις για όλους εκείνους που τότε με πατούσαν στον πάτο. Συγγενείς και μη. Εσύ ξέρεις.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ παρα πολυ και αυτη ειναι η αληθεια,να….ξαναγινω ετσι αν λεω κατι ελαχιστα εξω απο το τι νιωθω .Γραφτα κιολας,φαγουρα μου,τετοια αρρωστημενη εικονα και κατασταση,ουτε στο πιο σιχαμερο σου εχθρο πραγματικα.Στα σοβαρα τωρα,σ’αγαπω πολυ και παντα.Α ρε αφοσιωση,μοιραιε αντρα και πολυ ντομπρε φιλε».