Τρείς εφιαλτικές μέρες. Τρείς δύσκολες μέρες για τον καλό συνάδελφο και φίλο από τα παλιά Δημήτρη Καραστεφανή. Τον Δημοσιογράφο που πριν περίπου 20 χρόνια και κάτι ψιλά ξεκινούσαμε μαζί από το ελέυθερο ρεπορτάζ. Ο Μήτσος κάποια στιγμή το γύρισε στο αστυνομικό κι εγώ στα δικά μου. Ωστόσο ο σεβασμός και η εκτίμηση μεταξύ μας ήταν και είναι πάντα δεδομένη.
Δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να γράψω κάτι. Το έκανα διότι ο ίδιος ο Δημητρης κοινοποίησε φωτογραφίες μέσα από τη σελίδα του στο Facebook. Εικόνες μέσα από το νοσοκομείο.
Από μικρός είχε τρέλα με τις μηχανές. Και πριν από λίγες μέρες στην Πέτρου Ράλλη ένας τρελός οδηγός έπεσε πάνω του με σφοδρότητα, με αποτέλεσμα να πέσει στο οδόστρωμα και να χτυπήσει το κεφάλι του. Επι τρείς μέρες οι γιατροί έδιναν στην οικογένειά του πιθανότητες 50-50.
Την Τρίτη μέρα ωστόσο σαν από θαύμα ο Δημήτρης ξύπνησε και αναγνώρισε τους οικείους και το παιδί του.
Ο ίδιος μιλώντας στο blog μου είπε «Νάσο ο Θεός με κράτησε. Δεν ήθελε να φύγω από το παιδί μου».
Τι να πώ. Μακάρι να είναι το τελευταίο. Περαστικά αδερφέ. Ποτέ ξανά.
