«Έχω πάει με τόσες πολλές γυναίκες στη ζωή μου που καλύπτω και τον εγγονό μου. Άρα δεν είναι θέμα εμπειριών. Είναι να κατασταλάξεις σε έναν άνθρωπο. Εμένα μου αρέσουν τα παιδιά». Μούδιασα.
Τώρα τι να πω και τι να γράψω. Να πω ότι το νέο πρότυπο αρσενικού που θέλει τατουάζ γένια καλόγερου και ψιλή φωνούλα με πείθει; Ε… λοιπόν δε με πείθει. Αν αυτά που είπε στη συνέντευξη το παιδάκι αυτό με πείθουν; Ε… δε με πείθουν καθόλου όμως.
Το δυστυχές είναι πώς έχουμε γεμίσει από δαύτους. Οι κλαρινογαμπροί ανταγωνίζονται στις παραλίες τις μπαζολομοντέλες. Είναι αυτές που έχουν φορέσει ιαλουρονικό στα χείλη έχουν τα μαλλιά τους πρόκα κομμωτηρίου στην ξαπλώστρα και το φρύδι το μεγάλο του Καραμανλή. Του Εθνάρχη.
Σε αυτό το περιβάλλον λοιπόν… και με αυτές τις εικόνες στις παραλίες έρχονται και οι δηλώσεις που μας κάνουν να ανασκευάζουμε όλους τους άγραφους νόμους με τους οποίους έχουμε μεγαλώσει. Αυτούς που μας έχουν μεταλαμπαδεύσει οι παππούδες μας οι πατεράδες μας οι μεγαλύτεροι σε ηλικία φίλοι μας. Όπως για παράδειγμα «Δεν κοιτάς ποτέ την κοπέλα του φίλου σου ακόμη και όταν χωρίσει»… «Ο γαμιάς και ο φονιάς δεν μιλούν ποτέ», «Το να χαμογελά η γυναίκα σου σημαίνει ότι μετράς» και πολλά ακόμη.
Και κάπου εκεί σκάει ο Δημήτρης Αλεξάνδρου να μας πει ότι έχει πάει με τόσες πολλές γυναίκες που έχει καλύψει και τον εγγονό του.
Σιγά ρε γίγαντα. Κατούρα και λίγο ν΄αχνίσεις. Και στην τελική… νομίζεις ότι πείθεις; Γελάνε οι μπάρμαν με τους οποίους δούλεψες μαζί και οι σερβιτόρες με τις δηλώσεις σου. Μήπωςε εννοείς ότι την έχεις πέσει σε ότι κυκλοφορεί και στατιστικά είσαι ικανοποιημένος;
Μια συμβουλή. Ότι κάνουμε ότι ζούμε το κρατάμε για πάρτη μας. Έτσι τουλάχιστον έμαθα εγώ…
Και καλά θα κάνεις… να το μαζέψεις γιατί πολύ απλά δεν πείθεις μικρέ… Δεν πείθεις