Σας το έγραφα απο την πρώτη στιγμή. Πώς εγώ μέσα απο το blog μου δεν προκειται να ξεχάσω ποτέ την ιστορία του Βαγγέλη. Όχι επειδή έχω κάποιο δημοσιογραφικό συμφέρον. αλλά γιατί ώς πατέρας καταλαβαίνω απόλυτα την απώλεια… τους γονείς την αδερφή του και όσους έχει αφήσει πίσω. Το κάνω διότι θεωρώ πώς η ενασχόληση τόσο η δική μου αλλά και άλλων ελπίζω συναδέλφων θα κρατήσει ζωντανό το θέμα και θα αποτελέσει ένανα μοχλό πίεσης πρός όλους τους αρμόδιους φορείς. Τη Δικαιοσύνη, την Αστυνομία ακόμη και τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση.
Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας μια εικόνα που ανέβηκε σε σελίδα του Βαγγέλη. Μια εικόνα απο το παρελθόν ου δείχνει τον νεαρό ντυμένο παραδοσιακά φορώντας σαρίκι.
Σήμερα πλέον το σαρίκι, το παραδοσιακό υφαντό που στολίζει το κεφάλι των Κρητών, συμβολίζει την κατοχή του Τουρκικού ζυγού στην Κρήτη. Καθώς επίσης και το ολοκάυτωμα της μονής Αρκαδίου. Σήμερα το σαρίκι έχει δυο κεντιτούς χρωματισμούς. Το μαύρο και το άσπρο. Το άσπρο είναι το γιορτινό της χαράς και είθισται και φοριέται σε χαρμόσυνες περιστάσεις όπως γάμους, βαφτίσεις και κάθε λογής χαρούμενη κοινωνική εκδήλωση. Αντίθετα το μαύρο είναι το χρώμα της λεβεντιάς και της περηφάνιας, αλλα και το πένθος στην ζωή κάθε Κρητικού.
Ένας λεβέντης που έφυγε άδικα.
