Όταν ένα προϊόν στην τηλεόραση και ειδικά στο τέλος της σεζόν βγαίνει στον αέρα είναι πολύ λογικό να πρωτεύει. Είναι φυσικό καθώς ο κόσμος έχει δει πλέον όλη τη χρονιά τα ανταγωνιστικά προγράμματα και κυρίως… έχει περιέργεια για το «νέο». Μόνο που με κλάματα κάθε τόσο και «παλιακές» συνταγές τηλεοπτικών αποστολών… τα νούμερα δεν πρόκειται να μείνουν για πολύ στα επίπεδα των δυο πρώτων εβδομάδων. Είναι πολύ νωρίς να κρίνουμε τον ανταγωνισμό. Είναι νωρίς να βάλουμε τίτλους «Σάρωσε η Μπεκατώρου. Πρώτη η Μαρία… το κλάμα της Μαρίας μαζί με τη Ντενίση» και διάφορα άλλα χαριτωμένα. Είναι τέλος νωρίς να πανηγυρίζουν εκεί στα ΚΑΠΠΑ κάποιοι για τις επιδόσεις της εκπομπής τις πρώτες δύο εβδομάδες.
Βλέποντας το προϊόν από περιέργεια και επαγγελματικό ψυχαναγκασμό αυτό που είδα ήταν ένα βαρετό τηλεοπτικό ντε και καλά παρεάκι που προσπαθούσε να βρει χημεία.
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστικό. Εξαιρώ τον Λάμπρο και την Ελισάβετ που με την τηλεοπτική εμπειρία και την ποιότητα τους έσωναν που και που την κατάσταση. Όλοι οι υπόλοιποι έμοιαζαν να προσπαθούν να πουν την μπούρδα… τη μαλακία για να γελάσουμε. Έτσι παιδιά δεν προχωράει το θέμα. Απαιτείται διάβασμα και την δημιουργία παρέας. Το ποιος θα είναι δεύτερος δίπλα στην Μαρία που προσπαθεί να αποδείξει ότι μπορεί να είναι πρώτη σε μεγάλο μαγαζί… δεν έχει αξία.
Αξία έχει η παρέα. Και σε αυτή την περίπτωση η μοναδική δεμένη παρέα του Σαββατοκύριακου είναι αυτή της Καραβάτου. Δεν το λέω απλά και μόνο για να στηρίξω τον άνθρωπο που πέρασα μαζί της τέσσερα χρόνια μπροστά στο γυαλί. Άλλωστε δεν το έχει ανάγκη.
Το λέω διότι αυτή είναι η πραγματικότητα. Και θα δείτε πώς τις επόμενες βδομάδες μέχρι να κλείσει η σεζόν τα δεδομένα θ΄ αλλάξουν… αν δεν αλλάξει λίγο ο τρόπος παρουσίασης του πρωινού Σου-Κου.