Ο μοναδικός που στάθηκε όσο κανείς δίπλα στον Αντώνη από την οικογένειά του ήταν ο Γιάννης.
Ο Γιάννης ήταν αυτός που μιλούσε με όλους. Τους γιατρούς τους συγγενείς που θυμήθηκαν τον Αντώνη όταν εκείνος μπήκε στο νοσοκομείο μετά την Γερμανία τους φίλους.
Ήταν αυτός που ταξίδεψε και έπεισε τον πατέρα του να φύγουν μαζί στην Γερμανία… ήταν αυτός που επίμονα αρνιόταν να πιστέψει πώς θα έρθει το μοιραίο. Σε όποιον μιλούσε έλεγε ότι ο πατέρας του θα τα καταφέρει. Έλεγε πώς ο πατέρας του ήταν δυνατός. Ακόμη και το τελευταίο διάστημα που η εικόνα του Αντώνη είχε αλλάξει. Είχε χάσει πολλά κιλά, κουνούσε μόνο τα μάτια του… και πάλευε να μείνει στη ζωή.
Ο Γιάννης χθες ξέσπασε. Με την ανακοίνωση του μοιραίου από τους γιατρούς δεν άντεξε. Έβγαλε από μέσα του όλη την πίεση, την άρνηση και την κούραση όλων αυτών των μηνών. Κάποιοι κάνουν λόγο για κρίση πανικού.
Πολύ λογικό. Μπορεί η σχέση του με τον πατέρα του να πέρασε από μύρια κύματα αλλά το δέσιμό τους ήταν μοναδικό. Αυτός η Καλλιστώ και η Φιλοθέη ήταν από την πρώτη στιγμή εκεί μέχρι την τελευταία.
Συλλυπητήρια μικρέ… το ξέρω πώς είναι δύσκολα αλλά απέδειξες σε πολλούς και εντός και εκτός οικογένειας ότι έχει κοχώνες και μαγκιά. Όπως στην δίδαξε ο πατέρας σου…