Το ότι έχουμε γεμίσει από «ψώνια» στην Ελλάδα είναι γεγονός! Το ότι σπανίζουν οι low profile «επώνυμοι» επίσης. Αυτό λοιπόν ήταν που μου προκάλεσε εντύπωση όταν τυχαία βρέθηκα πίσω από έναν ευγενέστατο νεαρό, ο οποίος ζητούσε πληροφορίες για το νησί της Πάτμου. Είχε μια ιδιαίτερη πραότητα στη φωνή του, αλλά και καθαρό βλέμμα.
Είναι από κείνες τις φάτσες που σου προκαλούν θετικά συναισθήματα ως φυσιογνωμίες. Δεν ήξερα ποιος είναι, ούτε και συστηθήκαμε, -εκείνη τη στιγμή- όμως η φάτσα του κάτι μου θύμιζε…
Έτυχε στις λίγες ώρες παραμονής μου στο μαγικό νησί της Αποκάλυψης να τον δω κι άλλες φορές. Τελικά λίγο πριν φύγω, με ακούει να μιλάω στην ρεσεψιόν μου πετάει μια ατάκα και γελάμε. Μου δίνει το χέρι και λέει «Γιάννης, χάρηκα». Η γνωριμία μας έμεινε εκεί. Έφυγα. Στο πλοίο της επιστροφής συνεχίζω ν΄ανεβάζω εικόνες στα social από το συγκλονιστικά όμορφο και συνάμα κοσμοπολιτικό νησί της Δωδεκανήσου. Ένα νησί που είχα να δώ απο την εποχή που υπηρετούσα στην Λέρο. Στην ΥΝΤΕΛ.
Τυχαία πατώ σε ένα handstag και βλέπω την selfie που βλέπετε. Είχε τ’ ονοματεπώνυμο του, που κάτι μου θύμιζε.
Τον googl-άρω, και τότε συνειδητοποιώ ποιος ήταν. Γιάννης Λάσκος. Ένας από τους πιο καταξιωμένους και γνωστούς Έλληνες σχεδιαστές. Ένας άνθρωπος καθόλου προκλητικός και ευγενέστατος, χωρίς ίχνος έπαρσης, παρά τις μεγάλες επιτυχίες και αναγνωσιμότητα που μετρά τα τελευταία χρόνια. Μπράβο του λοιπόν!