Άλλη μια παράσταση τελείωσε. Μια παράσταση που είχε θετικά και ουκ ολίγα αρνητικά. Η έμπνευση των διοργανωτών να ταξιδέψουν με τους καλλιτέχνες που εκπροσώπησαν τη χώρα μας στην Eurovision για 40 ολόκληρα χρόνια ήταν συγκινητική.
Ωστόσο η εικόνα της Σοφίας Βόσσου που με το ζόρι κινείτο στη σκηνή-η είχε διάστρεμμα ή το φόρεμα την έσφιγγε πολύ- όπως και το πράσινο φόρεμα της Γαρμπή που την έκανε διπλάσια απ΄ότι είναι με χάλασαν λίγο.
Και πάμε τώρα στα επιμέρους. Η Δέσποινα Βανδή έχει πάρει για τα καλά το κολάι και επιμένω πως το μέλλον της δεν είναι το σούφρωμα των χειλιών στα κοντινά πλάνα και οι ψηλές νότες αλλά η τηλεόραση.
Ο Καπουτζίδης με έντονη-παραδόξως πώς- τριχοφυΐα από κάθε άλλη φορά απέδειξε γιατί θεωρείτο και όχι τυχαία το απόλυτο συγγραφικό ταλέντο πριν μια δεκαετία. Με την άνεση του δίπλα στη Βανδή έπαιξε σε δεύτερο πολύ πετυχημένο ωστόσο ρόλο.
Όσο για τα κοριτσάκια που έδιναν παλμό υποτίθεται πίσω από τo Stage; Μετριότατες. Καθόλου τέμπο, τρεμάμενες φωνές κοινές ερωτήσεις… έλλειψή αυτοπεποίθησης και με την ταμπέλα των ρούχων της εταιρείας που τις έντυσε στο λαιμό… λες και ήταν γαλοπούλες με την φίρμα έτοιμες για βαθιά κατάψυξη.
Η εικόνα της Μελίνας των Vegas θύμιζε κάτι κούκλες που παίζει η κόρη μου ξεμαλλιασμένες και έδειξε για μια ακόμη φορά πόσο θα ήθελε να έχει γεννηθεί σε άλλη ήπειρό και να την έλεγαν Lady Gaga.
Οι Freaky Fortune με τον Risky Kidd και το Rise up ήρθαν πρώτοι στην ψηφοφορία του κοινού αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πώς το νεανικό κοινό έχει ανάγκη από νέο αίμα. Η σκηνική παρουσία τους… ήταν έντονη αλλά κάτι έλειπε. Δεν ξέρω. Μια γυναίκα χορεύτρια… κάτι όμορφο στη σκηνή… να μαλακώσουν τα βλέμματα τους στα κοντινά πλάνα…ελπίζω θα το βρουν.
Το κορίτσι που ανοιχτά στήριξα με στεναχώρησε. Η Josephine δεν πάτησε σε καμιά σχεδόν νότα σωστά και το άγχος την κατέβαλε. Ένα άγχος που δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί. Ήταν δικό της το λάθος ή του Mark Angelo;
Και πάμε στα δράματα. Η Κρυσταλλία ήταν σα να ήρθε για κάτι άλλο. Ήταν σα να έβλεπα την Έφη Θώδη στο Μέγαρο Μουσικής. Η τραγουδίστρια ήταν για τον Σταυρό του Νότου… για εναλλακτική μουσική σκηνή για κάτι άλλο στην τελική και όχι για την Εurovision.
Ωστόσο οφείλω να πώ ότι ήταν πολύ όμορφη καλοντυμένη και ευτυχώς δεν υπήρχαν πολλά κοντινά στη στοματική κοιλότητα. Εντούτοις το τραγούδι δεν ήταν για τον διαγωνισμό.
Όσο για τον Κώστα; Τον Μαρτάκη; Το αγόρι ξύρισε το κεφάλι για να πάρει λίγο από ρόκ αλλά στο τέλος ήταν σε κατάσταση αμόκ. Δύο αποτυχίες σε δυο υποψηφιότητες. Και τώρα πώς το μαζεύεις αυτό αγόρι μου; Με ενδοσκόπηση και καλύτερη αξιολόγηση συνεργατών ίσως; Ε;
Στα επιμέρους όταν οι κάμερες δεν λειτουργούσαν άλλοι χαλαρώναν, άλλοι μιλούσαν και άλλοι ετοιμάζονταν! Η Βανδή άλλαζε κάρτες με τον Καπουτζιδη- είναι το μπέρδεμα της τελευταίας στιγμής- οι Μέλισσες στη σκηνή ετοιμάζονταν και κάπου εκεί η Ντεμυ που έδειχνε αγχωμένη αλλά τόσο όμορφη και στιλάτη. Όπως και η Τάμτα.
Για την Καλομοίρα; Σα να μη πέρασε μια μέρα. Μικρότερη μιμήθηκε την Britney και μεγαλώνοντας είπε να κοπιάρει την Jennifer Lopez αλλά… εδώ γελάμε….
Στα παρατράγουδα η Σταμάτη για μια ακόμη φορά που προσπάθησε να πει : «Εδώ είμαι κι εγώ δείτε με καλέ… ξέχασα να βγάλω και το ρόλεϊ από τα μαλλιά για να κάνω την διαφορά», η εικόνα του Λιάγκα άνετου και χαλαρού just arrived απο την Χασιά όπου είχε φάει ένα κιλό παϊδάκια μόνος του… και πολλές wanna be περσόνες που όπως έμαθα σκουντήχτηκαν αρκετά για να πάρουν μια καλή θέση στη σάλα.
Οι πιο άνετες από όλες-προσωπικότητες πάντα- ήταν ο Χάρης Σιανίδης και ο Γιάννης Καζανίδης που μετά από πολλά χρόνια κάθισαν δίπλα δίπλα.
Καλή επιτυχία παιδιά στην Κοπεγχάγη. Αν και μεταξύ μας… πρέπει να βελτιώσετε πολύ την σκηνική παρουσία και την εικόνα σας καθώς αυτό ς ο διαγωνισμός είναι και εικόνα.
Τι θα γούσταρα εγώ να στέλναμε; Τα δυο παιδάκια τα 17χρονα στο τέλος που με συγκλόνισαν με το remix των παλιών τραγουδιών. Φωνάρες και με τεράστιες προοπτικές.
Το νού σας!
