Το ερώτημα που πλανάται πάνω από τον Ελληνικό τελικό για το τραγούδι που θα μας εκπροσωπήσει στον διαγωνισμό στην Κοπεγχάγη είναι ένα «Θα πήγαινε για δεύτερη φορά ο Μαρτάκης στον διαγωνισμό αν γνώριζε ότι δε θα πετύχει; Θα τον άφηνε ο Αρσενάκος να το κάνει αν δεν ήταν σιγουράκι;».
Διότι μεταξύ μας τώρα. Κανείς από τους συμμετέχοντες δεν μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον Κώστα.
Τον αγαπημένο της διοίκησης της δισκογραφικής… Κώστα. Τον Κώστα που κάποτε ήταν συνεργάτης του Ψινάκη, ο οποίος τυχαίνει να είναι κι αυτός αγαπημένος της διοίκησης, τυχαίνει επίσης να έχει επιρροή στις ανατολικές χώρες και τυχαίνει όλοι μαζί ν΄απόλαυσαν τα Χριστούγεννα στιγμές χαλάρωσης σε θέρετρα στην Ελβετία. Τυχαίο; Λέτε η συμμετοχή του Μαρτάκη ν΄αποφασίστηκε τις Άγιες ημέρες;
Ποιος ξέρει. Πάντως ο Μουρατίδης προσπάθησε με τα όσα είπε να ταρακουνήσει λίγο την κατάσταση και μεταξύ μας τώρα… τα κατάφερε. Όλες οι αποστολές όταν δεν πήζουν με τις πρόβες… δεν συζητούν με την Βανδή και τον Καπουτζίδη…. δεν φωτογραφίζονται για τα social media, συζητούν τα όσα είπε ο Μουρατίδης και κατά πόσο όλο αυτό το κλίμα θα αποτρέψει το Ελληνικό κοινό να ψηφίσει.
Πολλοί ποντάρουν στο νεανικό κοινό. Το κακό με το αδιαφιλονίκητο φαβορί-τον Μαρτάκη δηλαδή- είναι πώς το νεανικό κοινό είναι εκείνο που έχει δείξει την συμπάθειά του στην Josephine Wendel και κάτι τέτοιο μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω στην ψηφοφορία.
Και με την λογική ότι οι περισσότεροι αγοράζουν κάρτα την τελευταία στιγμή για να ψηφίσουν… φοβάμαι ότι θα έχουμε μεγάλες ανατροπές το βράδυ… Λέτε;