Έτσι είναι στην Ελλάδα. Έχεις μπάρμπα στην Κορώνη-Πασόκ- και προχωράς. Κάνεις ότι γουστάρεις. Κινείσαι στα όρια της ατιμωρησίας. Κλείνεις επιχειρήσεις στέλνεις συνεργάτες στο διάολο, το παίζεις μεγάλος και τρανός, δε μπορείς να κρατήσεις έναν στρατηγικό επενδυτή στην εταιρεία σου καθώς λειτουργείς ως μαυραγορίτης και στο τέλος…
Στο τέλος το παίζεις θλιμμένος…ΝΑΙ. Σχεδόν σε λυπήθηκα αγόρι μου…
Είναι ασύλληπτο Ο τύπος χρωστάει σε προμηθευτές, σε συνεργάτες σε τράπεζες και το Ελληνικό κράτος του δίνει έμμισθο αστυνομικό να τον φυλάει. Εν ολίγης πληρώνουμε εμείς το «όργανο» από τις παρακρατήσεις και τα χαράτσια για να φυλάει έναν τύπο που «σκότωσε» τις ελπίδες πολλών νέων ανθρώπων και παράλληλα έβαλε πλάτη για να μεγαλώσει το ποσοστό της ανεργίας με τον τρόπο του. Λές και κινδυνεύει το αγόρι από τη σκόνη που κάθεται στο αραιό αλλά βαμμένο κομοδινί μαλλί του.
Αφήστε που την έχει δει easy Rider και κυκλοφορεί και με Χάρλει ο θείος. Κι εγώ αναρωτιέμαι;
Γιατί Εγώ ο Μαλάκας να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου κανονικά και ο τυπάκος να κυκλοφορεί ελεύθερος;
Γιατί να δημεύεται μόνο η περιουσία του Τσοχατζόπουλου και να μη δημεύεται και η περιουσία τέτοιων Βλαχομαϊντανών και τα χρήματα να δίνονται σε όσους χρωστάει;
Και στην τελική γιατί συνεχίζει να προκαλεί; Όχι φίλε μου. Τα πράγματα δεν είναι έτσι…Το ξέρω ότι μέσα σου περιμένεις πώς και πώς να έρθει το καλοκαίρι και να σκάσεις μύτη στη Μύκονο. Ξέρεις εσύ. Στο στενάκι ανάμεσα στο «Άρωμα» και τον Καίσαρη. Να το παίζεις τζόβενο στα 60 και…με τον μπράβο δίπλα σου…Γιατί βλέπεις ακόμη και στο Νησί των Ανέμων κινδυνεύεις. Οι μύγες είναι παχιές τον Ιούλιο! Εκεί στην πλατεία που εδώ και τέσσερα χρόνια έχει μετονομαστεί σε «πλατεία 99″… από το γνωστό άρθρο!
Όχι φίλε μου. Τα πράγματα δεν είναι έτσι! Όπως γράφουν οι συνάδελφοι στο moneypro…
«Ακόμα και το μάρκετινγκ έχει το όριο του.
Μιλάμε για τον άνθρωπο που ενώ δεν έχει πληρώσει τις υποχρεώσεις του και χρωστάει σε εργαζόμενους και Κράτος κάθε βράδυ γυρίζει στο πανάκριβο στέκι του Ψυχικού Albion, τρώει και πίνει ακριβά και…καπνίζει πανάκριβα πούρα.
Ο «φτωχούλης του Θεού» μάλιστα παρά την πτώχευσή του εξακολουθεί να έχει τρία παιδιά στο Κολέγιο Αθηνών, να ταξιδεύει για να δει την αγαπημένη του ομάδα στο εξωτερικό και γενικότερα ξοδεύει αβέρτα. Αυτά για την ιστορία και τις «δήθεν» εξομολογήσεις περί φτώχειας.
Δηλαδή, όλα καλά ! Αλλά πως κολάνε οι ταλιάτες στο Αλμπιόν, το κρασάκι το μπαρόλο, τα κουβανέζικα τα πούρα, τα παιδάκια στο Αμερικάνικο κολέγιο κόστος 12.500 ευρώ ανά παιδί ανά έτος και οι εργαζόμενοι απλήρωτοι και πειναλέοι, με ελπίδα τους δικηγόρους και το εντυπωσιακής ταχύτητας δικαϊκό μας σύστημα»