Η προσπάθεια ρεαλιστικής απεικόνισης και περιγραφής πραγματικών περιστατικών πολλές φορές σε κάνει κυνικό. Το ξέρω καλά πώς με την υπόθεση του Τόμας κι εγώ έχω χαρακτηριστεί έτσι από μια μερίδα κοινού . Όμως οφείλω να μεταφέρω ρεαλιστικά τα γεγονότα. Άλλωστε όρια στο ρεπορτάζ υπάρχουν. Το θέμα είναι να μη τα ξεπερνάς.
Στην περίπτωση του Τόμας υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαν να σου δώσουν «κλίκς». Όπως για παράδειγμα οι φωτογραφίες από το περιστατικό. Τόσο εγώ αλλά και οι συνεργάτες μου δε μπήκαμε ποτέ στη διαδικασία να καπηλευτούμε τόσο χυδαία την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του ηθοποιού.
Και το κάναμε συνειδητά. Όσο για την σημερινή μέρα; Ήταν μια ακόμη πολύ δύσκολή μέρα. Και κάθε μέρα που περνάει αναμένεται ακόμη πιο δύσκολη. Μόνο που σήμερα η κραυγή της μητέρας του Τόμας στους διαδρόμους του 6ου ορόφου στο ΚΑΤ συγκίνησε αλλά και τάραξε πολλούς. Το «Όχι» της μάνας με την σπαραχτική φωνή δεν σηματοδοτούσε την αποδοχή του «Τέλους». Άλλα συνιστούσε την απαίτηση της μάνας να μη βγάλουν τον Τόμας από τα μηχανήματα και να κρατηθεί το παιδί της στην κατάσταση που είναι. Έτσι. Σε κώμα.
Στο μυαλό αυτής της γυναίκας αλλά και του άντρα της υπάρχουν τόσα πολλά. Κανείς γονιός πιστέψτε με δε θέλει να δει το παιδί του να φεύγει πριν από εκείνον. Είναι άδικο και κόντρα στη φύση.
Με όση δύναμη έχουν οι γονείς του Τόμας θα κρατήσουν το παιδί τους στην Εντατική. Κι αν δε μπορούν να το κάνουν στο ΚΑΤ θα τον μεταφέρουν σε ιδιωτική κλινική. Πιστεύουν στο παιδί τους. Πιστεύουν στο θαύμα. Ξέρουν πώς θα δουν και πάλι το παιδί τους να τους χαμογελά. Μακάρι. Το εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου!