Οι κακοπροαίρετοι μπορεί να πούν ότι ο Γιώργος Δασκαλάκης λειτούργησε εκ του ασφαλούς. Ότι δηλαδή επέλεξε τον τόπο του μετά την περιπέτεια με την υγεία του για να έχει επιτυχία.
Έλα όμως που η Ρόδος είναι πολύ «επικίνδυνο» νησί. Και τι εννοώ; οι Ροδίτες επειδή είναι ικανοί και large έχουν κατακλυστεί τα τελευταία χρόνια απο μεγάλα ονόματα. Και τα πληρώνουν κανονικά. Μοιραία λοιπόν οι συγκρίσεις να βγαίνουν στην επιφάνεια.
Κι επειδή «ουδείς προφήτης στον τόπο του», καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο ήταν για τον Δασκαλάκη να γεμίσει.
Το άγχος του ήταν μεγάλο. Όμως το αποτέλεσμα δικαίωσε τον πιο αισιόδοξο θαυμαστή του. Το στέκι «Μοβ»στις Καλυθιές ήταν απο νωρίς γεμάτο. Τόσο χθές αλλά και σήμερα. Δεν έπεφτε καρφίτσα. Και μιλάμε τώρα για ένα χωριό πάνω απο το Φαληράκι 300 κατοίκων. Τι σημαίνει αυτό; Κατα πρώτον ότι ο κόσμος έχει ανάγκη απο νέα πρότυπα. Νέους ανθρώπους που τραγουδούν το λαϊκό τραγούδι και δεν κοροϊδεύουν τον κόσμο με play back. Κατά δεύτερον καλλιτέχνες με ήθος και μαχητές. Πρότυπα που λείπουν από την εποχή μας.
Αυτό που τέλος με εντυπωσίασε; Η προσέλευση του κόσμου απο σχεδόν όλα τα μέρη του νησιού. Οι φίλοι του χρησιμοποιήσαν όλα τα μέσα αυτοκίνητα, μηχανάκι για να τον δούν απο κοντά. Και το έκαναν. Απο τις 02.00 οπότε και εμφανίστηκε στην πίστα ο Γιώργος μέχρι τις 05.30 που κατέβηκε το μαγαζί ήταν στον αέρα. Δυναμική; Τεράστια. Και ένα κοινό που στο τέλος ήταν όλη μια παρέα.