Είναι η πρώτη φορά που παρακολουθώ από τόσο κοντά μια τόσο επώδυνη διαδικασία. Τόσο σωματικά αλλά κυρίως ψυχικά. Ξεκινήσαμε πριν περίπου μισή ώρα από το Αεροδρόμιο του Μονάχου με προορισμό την Νυρεμβέργη. Την πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Γιώργος. Τελικός προορισμός; Μια πόλη περίπου μισή ώρα έξω από την ομορφότερη πόλη της Γερμανίας το Furth.
Εκεί θα λάβει χώρα η επέμβαση. Το χιόνι είναι παντού όμως οι δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας είναι καθαροί. Γερμανία. Αυτοί ξέρουν από χειμώνα. Σταματάμε σ΄ένα καφέ δίπλα στην Autobahn . Από εδώ σας γράφω. Ο Γιώργος σε άψογα Γερμανικά παραγγέλνει έναν καφέ με πολύ γάλα και άλλη τόση ζάχαρη. Εκπλήσσομαι. Τον ρωτάω γιατί πέντε κουταλιές ζάχαρη. Μου εξηγεί «Νάσο σε λίγη ώρα θα το αποβάλλω. Ο Καφές που πίνω δε φτάνει ποτέ στο στομάχι μου. Μένει στον οισοφάγο. Μου δημιουργεί παλινδρόμηση. Όση ζάχαρη λοιπόν μείνει μέσα μου μετά τον εμετό θα μου δώσει δύναμη». Είναι η πρώτη φορά που τον βλέπω να πέφτει. Δείχνει αγχωμένος. Του ζητώ να βγούμε έξω. Να πάρουμε αέρα και να βγούμε φωτογραφίες. Χαμογελά και με ακολουθεί. Όμως η μελαγχολία του είναι ορατή! Σε λίγο…στον επόμενο σταθμό του ταξιδιού μας