Η ιστορία της Νανάς είναι μια ιστορία πολύ σοβαρή και συνάμα πολύ ιδιαίτερη. Μια ιστορία βαθιά προσωπική. Όλο αυτό το διάστημα-πριν δηλαδή αποφασίσω και εγώ και άλλοι συνάδελφοι να δείξουμε πραγματικό ενδιαφέρον για την υγεία της, μιλώντας μαζί της, βοηθώντας ο καθένας όσο μπορεί με τις δυνάμεις του-η Νανά βίωνε το πετσί της την ανεντιμότητα από το σινάφι…την αγνωμοσύνη τη…σκιά. Όλο αυτό της προκαλούσε πίεση. Μεγάλη πίεση. Και αυτό επηρέαζε αποκλειστικά και μόνο την υγεία της. Η αγωγή…η παρακολούθηση και η επάνοδος από την αρρώστια βασίζεται σε δυο σημαντικούς παράγοντες. Στον γιατρό-που στην παρούσα φάση είναι εξαιρετικός-αλλά κυρίως στον ασθενή και στην ψυχολογία αυτού.
Κι εκεί που τα πράγματα έδειξαν να παίρνουν τον δρόμο τους η Νανά έμεινε χωρίς δουλειά. Κι αυτό την πονάει πολύ. Όταν μίλησα μαζί της, πριν μερικές μέρες και μου είπε ότι οι Γιατροί της έδωσαν το «οκ» να μπορέσει και πάλι να δουλέψει, μου ακουγόταν σαν παιδάκι που επιτέλους θα φάει σοκολάτα. Μόνο που η χαρά δεν κράτησε πολύ. Οι πόρτες είναι κλειστές για την παρουσιάστρια και αυτό την συνθλίβει. Ανεντιμότητα…αγνωμοσύνη…τα ίδια σκατά. Γνωρίζω καλά ότι πολλοί εκεί έξω που με διαβάζουν είναι άνεργοι.
Γνωρίζω επίσης καλά ότι τραβούν μεγάλα ζόρια. Αυτό όμως που επίσης γνωρίζω είναι πώς ο άντρας της…ο Γιάννης δουλεύει σε δύο δουλειές ως delivery Boy για να μπορέσουν να καλύψουν τα έξοδά τους. Έξοδα που τρέχουν και δεν απέχουν πολύ από τα δικά μας ως οικογένεια, τα δικά σας εκεί έξω. Αυτός κυρίες και κύριοι είναι ο λόγος που η Νανά βγαίνει σε συνεντεύξεις και μιλάει για τις κλειστές πόρτες και όχι για να «πουλήσει» την αρρώστια της, όπως κάποιοι ανεγκέφαλοι έκριναν. Η ανάρτηση αυτή δε συνιστά αγγελία εύρεσης εργασίας για τη Νανά. Έχω να μιλήσω μαζί της…πολλές μέρες. Είναι απάντηση σε όλους αυτούς που κρίνουν έτσι. Απρόσωπα και επιπόλαια. Αν ωστόσο καταφέρω μετά το σημερινό θέμα να την βοηθήσω και κλείσει κάπου να δουλέψει θα είμαι ευτυχισμένος. Γιατί μπορεί για κάποιους η αναζήτηση εργασίας να είναι θέμα βιοποριστικό, στην περίπτωση της Νανάς είναι κάτι πιο σοβαρό. Είναι θέμα Ζωής…και κάτι άλλο που δε θέλω να σκέφτομαι!!!