Οι εποχές που η τηλεόραση έδινε ψωμί στη σάρα τη μάρα και το κακό συναπάντημα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Μοντέλα, εστεμμένες, τεκνά συνωστίζονταν για μια θέση μπροστά από την κάμερα ξύνοντας μακάρια το κεφάλι τους μπας και κατεβάσουν καμιά ατάκα και χαμογελώντας με τη χάρη και τη σπιρτάδα της αγελάδας. Όταν τα φώτα έσβησαν κάπως έπρεπε να βγει αυτός ο ρημάδης ο άρτος ο επιούσιος. Άλλοι άνοιξαν-με δανεικά από γριές- μπαρ, άλλοι κατέληξαν στις δημόσιες σχέσεις νυχτερινών κέντρων, άλλες έψαξαν χορηγούς και εν δυνάμει γαμπρούς άλλες βγήκαν στη Βίζιτα.Κάποτε η καλύτερη…πιάτσα-και δεν εννοώ για ταξί-ήταν στη Συγγρού και στα Notebooks γνωστών-και καλά-pr-ιστών.
Εκεί ανάμεσα σε τραβεστί μπορούσες, αν ήσουν μυημένος και μαγκάκος να ψωνίσεις κομμάτια, «βρώμικα» μεν αλλά δυνατά. Πλέον η δουλειά έχει…ανοίξει και οι κοπέλες που πουλάνε το κορμί τους για λίγα ευρώ είναι πολλές. Έτσι και οι πιάτσες. Είναι πια παντού. Περνάς την Ποσειδώνος και βλέπεις νεαρά κορίτσια και κυρίως φοιτήτριες-μοντέλες να περιμένουν τον καθένα για πενήντα ευρώ! Μάλιστα μπορείς να κάνεις και παζάρι. Το θέμα μου όμως δεν είναι αυτό. Εγώ δεν θα κρίνω τι θα κάνει η καθεμία με το κορμί της. Εμένα απλά στα αυτιά μου έφτασε ότι νεαρό μοντέλο σαν τα κρύα νερά το οποίο έχει περάσει από διαγωνισμό ομορφιάς, βγαίνει που και που κι αυτή στην παραλιακή για μερικά ευρώ! Η αλήθεια είναι ότι έμεινα έκπληκτος γιατί πριν μερικά χρόνια ήταν ένα κορίτσι που ντρεπόταν και να μιλήσει! Στην ίδια λογική και τρεις γνωστές χορεύτριες, κάτι τύπισσες που το παίζουν Djs και δεν τις ξέρει ούτε η μάνα τους…αλλά και μοντελάκια που βγήκαν από τον γνωστό διαγωνισμό που κάθε χρόνο «τάιζε» τα πάρτι γόνων, που σε κάθε άλλη περίπτωση δε θα γυρνούσε καμία γυναίκα να τους δει.
Η μεγαλύτερη πλάκα ωστόσο είναι με κάποιες κοπέλες που τις 15 μέρες του μήνα τις περνάνε στο Ντουμπάι για «δουλειές» ή στην Κύπρο ή κάπου αλλού στην Ασία…και τις λοιπές το παίζουν επιχειρηματίες. Είναι οι ίδιες που συνοδεύουν εφοπλιστές για μια εβδομάδα, κλείνονται σε δωμάτια πανάκριβων ξενοδοχείων και μάλιστα ποστάρουν-οι αθεόφοβες-τις φωτογραφίες τους στο Facebook. Λες και η Κίνα, η Ινδία, η Μαλαισία δεν έχουν άλλα μοντέλα και θέλουν σώνει και καλά τις Ελληνίδες ή αυτές που έχουν έρθει από το πάλαι ποτέ Ανατολικό μπλοκ και το παίζουν Ελληνίδες για να κάνουν τις δουλειές τους. Θέλετε να μου πείτε δηλαδή ότι η τεταρτοπέμπτη Βιοτεχνία στην Κουάλα Λουμπούρ γνωρίζει την ταδε εστεμμένη στα Playmate στην Ελλάδα; Ε…μη χέσω!!! Και η πλάκα είναι πώς με το που γυρίσουν στο ΕΛ. Βενιζέλος με την τσέπη γεμάτη και τα ανατομικά κενά στο κορμί τους «χορτάτα» το παίζουν μέτοχοι σε εστιατόρια, σουβλατζίδικα, νυχάδικα, κομμωτήρια, Καφέ μέχρι και σε Βιοτεχνίες. Ο τρόπος μοιάζει απλός και σίγουρος. Εκμεταλλευόμενες τα 15 λεπτά της πάλαι ποτέ δημοσιότητας τους οι…κομπάρσ-ίνες (αδόκιμος όρος) της χρυσής εποχής της τηλεόρασης, της πασαρέλας και του fake lifestyle αλλάζουν επαγγελματικό προσανατολισμό επιλέγοντας το εύκολο. Αυτό που υπόσχεται φράγκα με το λιγότερο δυνατό κόπο. Και ξαφνικά στην ήδη κορεσμένη αγορά που έχει κλατάρει από τις επιταγές, προστίθενται από αξεσουάρ, παντόφλες και ρούχα που φέρουν την…ημιδιάσημη υπογραφή εκείνων που υποστηρίζουν πως ξέρουν από μόδα και στυλ μέχρι νέα στέκια για καφέ πότο, Spa και χαλάρωση. Και τι πλασάρει η Βιτρίνα; Μα προϊόντα που στοιχίζουν σχεδόν τίποτα και φορτώνονται τιμές εκτός οικονομικής κρίσης και πραγματικότητας. Και δώστου εκείνοι και εκείνες που κάποτε αρκούσε να δείχνουν την οδοντοστοιχία τους on camera, να πρέπει τώρα να γυρνάνε κανάλια και εκπομπές διαλαλώντας την πραμάτεια τους σαν τους μανάβηδες μιας άλλης εποχής-εκείνους που με το γαϊδουράκι κάποτε γυρνούσαν τις γειτονιές βρίσκοντας εμπνευσμένες ατάκες για να διαφημίσουν τ΄ αγγούρια της συγκομιδής τους. Αρωγοί και συνοδοιπόροι φυσικά στο νέο τους επαγγελματικό προσανατολισμό εκείνοι που πίστεψαν πως ποντάροντας ελάχιστα χρήματα, αλλά πολύ χρόνο στα πρώην αγαπημένα γκανιάν του τηλεοπτικού μας χωριού θα χτυπήσουν φλέβα χρυσού. Χορηγοί-γκόμενοι, αλλά και επιχειρηματίες που έχουν στεγνώσει και θεωρούν πώς μπορούν με κινήσεις «φτηνές» να σώσουν την παρτίδα και να πληρώσουν τις δόσεις στην τράπεζα. Την ίδια εποχή που η αγορά αιμορραγεί και καταστήματα η ατελιέ ανθρώπων με δεκαετή και εικοσαετή εμπειρία στο χώρο βάζουν λουκέτο και την επιγραφή ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ στις βιτρίνες τους. Όταν φτάνεις δε στο σημείο να τις ρωτήσεις «Μα καλά πώς το έκανες αυτό» ή απάντηση είναι σχεδόν ίδια απο όλες «Είναι οικογενειακή επιχείρηση»
Τα συμπεράσματα δικά σας!!!!