Είναι ένα παιδί αξιαγάπητο. Μαχητής. Δουλεύει στη νύχτα από μικρό παιδί. Το πάλεψε αλλά η τύχη και η μοίρα του έπαιξαν πολύ άσχημο παιχνίδι. Το κακό, η αρρώστια η κακιά ξεκίνησε από το έντερο και εξαπλώθηκε. Η κατάσταση του είναι πολύ κρίσιμη. Κι επειδή πρόκειται για προσωπικά δεδομένα δε θέλω να γράψω κάτι άλλο. Εύχομαι μέσα από την ψυχή μου, το παλικάρι να την βγάλει καθαρή. Να ζήσει. Να προσφέρει. Να πειραματιστεί, να προκόψει. Όπως το είχε ονειρευτεί. Είναι μόλις 35 ετών. Αποφάσισα να το γράψω, όχι για να βαυκαλιστώ με ένα ακόμη αποκλειστικό θέμα. ΟΧΙ. Αλλά με την Ελπίδα ότι κάποιος θα το δει θα ενδιαφερθεί και ενδεχομένως να δώσει λύση στο πρόβλημα του Γιάννη. Να χαρίσει χαμόγελα στους οικείους του. Θέλω να γίνεις καλά ρε αλάνι. Τον Γιάννη έτυχε να τον γνωρίσω πριν περίπου δέκα χρόνια στα μαγαζιά του Θανάση του Γουσούση. Μια ζωή χαμογελούσε. Ότι κι αν συνέβαινε. Τον εκτιμούσα και πάντα τον παρακολουθούσα από μακριά. Θα τα καταφέρει. Είμαι σίγουρος!