Ο Νταλάρας είναι ένα δημόσιο πρόσωπο που έχει αναλάβει τις ευθύνες της παρουσίας του και αποδέχεται τις συνέπειες των πράξεων ή των παραλήψεων του. Κάτι που τον έκανε-αποδεχόμενος την άποψη των αγανακτισμένων- να συνεχίσει να προσφέρει δωρεάν τις συναυλίες αυτές. Το ερώτημα ωστόσο που πλανάται παραμένει αναπάντητο. Κατά πόσο συνιστά αλληλεγγύη ένα δωρεάν εισιτήριο; Πόσο αντιφατικός είναι ο Καλλιτέχνης-πολιτικό πρόσωπο Νταλάρας ο οποίος λίγες μέρες πριν υποστήριζε με πειθώ και διόλου φειδώ το «ή Μνημόνιο ή Χρεωκοπία»; Προσφέρει χώρο χωρίς εισιτήριο σε ποιους; Σε όλους όσοι έχουν ήδη χρεοκοπήσει; Σε όλους όσοι ελέω μνημονίου θα χρησιμοποιούν φάρμακα αμφιβόλου ποιότητος, βλέπουν του μισθούς να κόβονται μαχαίρι και τίποτε άλλο να μη μειώνεται; Σε ποιους; Ο κόσμος το κοινό, έχει κριτήριο. Και το κριτήριο είναι αλάνθαστο. Διαφωνώ με τις καρέκλες και τα γιαούρτια. Θα μπορούσε η διαμαρτυρία να ήταν πιο κόσμια. Με την χρήση του μικροφώνου του Νταλάρα. Να ανέβουν και να διαμαρτυρηθούν. Να συμμετάσχουν έτσι σε μια σύγχρονη «Εκκλησία του Δήμου». Οι θερμοκέφαλοι είναι ιστορικά επικίνδυνοι. Έως και ηλίθιοι. Το κριτήριο τους όμως είναι σωστό. Αυτή η αντίδραση στην δράση είναι λάθος. Άλλα πείτε μου τελικά. Πόσο λάθος ήταν των διοργανωτών να ρίξουν τον προκλητικό-εξαιτίας των τελευταίων δηλώσεών του- Νταλάρα σε φτωχογειτονιές; Και πόσο ακόμη πιο επικίνδυνο είναι να χαρακτηρίζονται «κομματικές» και κατευθυνόμενες, οι αντιδράσεις απλών πολιτών; Είναι τρομακτικά επικίνδυνο να τοποθετείς ταμπέλες ακροδεξιών και ακροαριστερών αντίστοιχα σε απόμαχους της ζωής, νέα παιδιά που δε βλέπουν μέλλον και 50άρηδες που έχασαν την δουλειά τους και τώρα πια κανείς δεν τους προσλαμβάνει; Τελικά στην Ελλάδα δε στερούμαστε ηθικής… αλλά λογικής…Κι αυτό είναι επικίνδυνο. Ειδικά στις μέρες μας! Η ισοπέδωση και ο συμψηφισμός ευθυνών και υποχρεώσεων είναι μέσα στη νοοτροπία του σύγχρονου Έλληνα. Του Έλληνα λαμόγιου, του Έλληνα που κάνει «μπουγάδες».Όχι του Έλληνα που παλεύει να είναι δίκαιος με την πάρτη του και με τον γείτονά του. Εκεί υπάρχει διαφορά. Μεγάλη διαφορά. Αλληλεγγύη κύριε Νταλάρα θα ήταν να είχατε εισιτήριο στις συναυλίες σας και τα χρήματα αυτά να τα δίνατε σε συνεργασία με δήμους σε ανήμπορους, γηροκομεία και νέα ζευγάρια. Και τότε πιστέψτε με…Δε θα δεχόσασταν καρέκλες, αλλά ένα Θρόνο διαχρονικού σεβασμού απ’ όλους εμάς εκεί έξω που χρόνια τώρα σας ακολουθούμε!