Η Κατερίνα είναι ένας άνθρωπος που εκτιμώ απεριόριστα για πολλούς λόγους. Ο σημαντικότερος; Είναι άνθρωπος, έχει τρόπους, αγωγή και σε καμία περίπτωση δεν έχει στοιχεία αλλοπαρμένης σκύλας ή ανασφαλούς κότας. Δύο φυλές που ακμάζουν στην Ελληνική τηλεόραση. Α…Συγνώμη…Είναι και μια τρίτη. Αυτές που κοιτούν πώς να καβαλήσουν για να καβατζώσουν. Και όταν καβαλάνε μετά ξεγαντζώνουν. Το κορίτσι λοιπόν αυτό είναι ευσυγκίνητο. Το χει το κλάμα πολύ εύκολα. Και δεν υποκρίνεται. Είναι αυθόρμητη. Έμαθα λοιπόν ότι χθες διάβασε το θέμα που ανέβασα στο blog μου για την ιδέα που είχαν κάποιοι να μετατρέψουν το πλατό της εκπομπής της, το πλατό του «Κους Κους» εν ολίγης σε αποθήκη. Στεναχωρήθηκε πολύ. Τσαντίστηκε…Αισθάνθηκε άσχημα. Και είναι λογικό καθώς σε αυτό το πλατό έχει ζήσει σχεδόν όλη την τηλεοπτική ζωή της. Ελάτε για λίγο στη θέση της και θα καταλάβετε τι εννοώ. Η τηλεόραση δεν είναι μόνο βιτρίνα. Είναι και μια δουλειά. Μια δουλειά που έχεις να κάνεις με ψυχές. Ανθρώπους και όχι πατάτες. Αναπτύσσονται παρέες. Συναισθήματα. Άλλες φορές έντονα και άλλες οχι. Και είμαι σίγουρο, πώς αυτό που λείπει από την Κατερίνα είναι η παρέα. Η δουλειά για την Καραβάτου ήταν η ισορροπία της. Και το να βλέπει απο το twitter του Τσαλίκη, το πλατό της εκπομπής της να έχει μετατραπεί σε αποθήκη είναι στενάχωρο…
