Δυστυχώς ο μήνας Γενάρης, ο πρώτος μήνας του έτους αναμένεται να φέρει πολλές αλλαγές σε μικρά και μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα. Είναι ο μήνας που δοκιμάζονται οι αντοχές των περισσοτέρων επιχειρηματιών καθώς η κοιλιά της αγοράς είναι και δεδομένη και επώδυνη. Τα αποθεματικά είναι απο ελάχιστά έως ανύπαρκτά και ο σεισμός είναι δεδομένος. Βεβαίως στο συγκεκριμένο εκδοτικό συγκρότημα τα τσουνάμι έχουν ξεκινήσει πολύ καιρό τώρα. Και ξέρετε γιατί; Διότι ο τυπάκος που τρέχει την επιχείρηση ενδιαφέρεται περισσότερο για την εικόνα του παρά για την εύρυθμή λειτουργία της επιχείρησής. Κρίμα. Για να καταλάβετε…
Τα τελευταία νέα, τον θέλουν μέν να πληρώνει το δώρο-δεν μπορούσε να κάνει και διαφορετικά, έχει άλλωστε αρκετά αυτοφορα που τον περιμένουν και δεν ήθελε να περάσει ένα ακόμη μέσα στις γιορτές-και τον ένα μήνα απο τους τέσσερις που συνολικά χρωστάει στους εργαζομένους του. Ας είναι καλά ο άγγελος του. Ο επιχειρηματίας που φρόντισε να του αγοράσει έναν απο τους τίτλους του, δίνοντας του έτσι παράταση ζωής. Μη φανταστείτε βεβαίως ότι πήρε κάποιο τρελό ποσό. Ρέφαρε απλώς με την πώληση του τίτλου τα χρήματα που κατα καιρούς του χαλβάδιαζε.
Αυτά είναι τα καλά νέα. Τα κακά θέλουν όλη την ομάδα, έτερου γνωστού μηνιαίου περιοδικού-που του ανήκει- να παραιτείται ομαδικά και δεν αναφέρομαι μόνο στην δημοσιογραφική ομάδα αλλά μέχρι και στους στυλίστες. την ίδια στιγμή η γνωστή ομάδα με τα γλυφτράκια του, φρόντισε να κάνει για μια ακόμη φορά την ζημιά της. Τι έκαναν; Καλά πληροφορημένες πηγές μου ανέφεραν αργά το βράδυ χθές, πώς ενημέρωσαν τον καμαρωτό εκδότη-με ονόματα και διευθύνσεις παρακαλώ-για τους εργαζομένους που πήραν την πρωτοβουλία να μαζέψουν υπογραφές για επίσχεση εργασίας. Οι άνθρωποι αυτοί, μετά την ρουφιανιά έζησαν τραγικές στιγμές εν τω μέσω εορτών, καθώς όταν κλήθηκαν να πάρουν δώρο και μισθό απειλήθηκαν απο τον ίδιο τον εκδότη, ότι θα απολυθούν. Και μιλάμε για 8 συναδέλφους μου.
Αντί επιλόγου; Κάποιοι λένε πώς μιας απο τις ναυαρχίδες του, ένα ιστορικό περιοδικό κλείνει οριστικά και πολλοί εντός της επιχείρησης περιμένουν να χτυπήσει το τηλέφωνό τους μέσα στο Γενάρη για να περάσουν απο το λογιστήριο. Πόσο κρίμα…Πόσο κρίμα…Όχι για τον τύπο…αλλά για τα παιδιά που επένδυσαν όνειρά στόχους και φιλοδοξίες στην ψευτο-βιτρίνα και τον καθωσπρεπισμό του… Πόσο κρίμα που δεν διέβλεψαν ότι ο έντονος πόθος για αναγνώριση και το σύμπλεγμα κατωτερότητας που κατέτρεχε τον επιχειρηματία θα τους οδηγούσε σε αδιέξοδο…