Σε αυτή την μαύρη εποχή, που τα περισσοτερα μαγαζιά στον χώρο μας καταρρέουν, διακρίνεις δύο ειδών επιχειρηματίες. Αυτούς που έχουν όραμα…κοιμούνται και ξυπνούν με την ίδια δύναμη, παρά τις δυσκολίες και μοναδικό στόχο να σώσουν την εταιρεία τους και άλλους που δεν αντιλμβάνονται το μέγεθος του προβλήματος και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αποκλειστικά και μόνο η εικόνα τους. Με έναν τέτοιο τύπο θ΄ασχοληθούμε σήμερα…Ένα τύπο που παίζει πολύ καλά με το συναίσθημα των εργαζομένων του. Έναν τύπο που υποχρεώθηκε να πουλήσει πρίν λίγο καιρό, «έναν τίτλο» απο τους πολλούς που έχει έναντι τριών εκατομμυρίων ευρώ…αλλά και πάλι η πιθανότητα να περάσει τα σίδερα της φυλακής είναι ορατή…
Τι κι αν οι καθαρίστριες…το συνεργείο που καθαρίζει τα γραφεία του…είχαν να δούν το χρώμα του χρήματος 8 μήνες και πρίν μια εβδομάδα αποχώρησαν μαζί μετα υλικά καθαρισμού; Τι κι αν απο την Παρασκευή στην εταιρεία του, οι εργαζόμενοι μαζεύουν υπογραφές και αναμένεται μετά τις γιορτές να κάνουν επίσχεση εργασίας; εκείνος επιμένει. Κοιτάει αποκλειστικά και μόνο την εικόνα του. Κρίμα. Ντροπή. Μάλιστα ακούγεται ότι στην τελευταία συνάντηση με τους εργαζόμενους, πετούσε καρέκλες και έλεγε «Δεν έχω λεφτά να πληρώσω κανέναν». Όποιος θέλει μένει…Όποιος θέλει φεύγει». Το τραγικότερο; Την αμέσως επόμενη στιγμή είναι ο ίδιος που λανσάρει σε παρέες του, νέα πανάκριβα μοντέλα ρολογιών και αλλάζει αυτοκίνητα όπως και τα πουκάμισα.
Το κακό βεβαίως είναι πολύ μεγαλύτερο για τον ίδιο. Παρά τις όποιες προσπάθειες έχει κάνει και αυτός αλλά και η γυναίκα του να βρούν cash απο φίλους, εντούτοις δεν κατάφερνουν πολλά. Κυρίως δεν μπορούν να καλύψουν το 1,6 μύρια ευρώ που χρωστάει στο δημόσιο (ΦΠΑ εισφορές σε ταμεία) και το ένταλμα σύλληψης είναι κοντά. Πολύ κοντά. Τρέμει στην ιδέα και μόνο να τσαλακωθεί η εικόνα του. Τι θα γίνει αν χάσει την εξουσία που νομίζει ότι έχει; Πώς θα διαχειριστεί τους πόθους του μετά; Πώς αυτό το φιλόδοξο αγόρι θα καταπιέσει φιλοδοξίες και συμπλέγματα;
Κάποιοι εντός Ομίλου, υποστηρίζουν ότι είναι γάτος και πώς θα βρεί τα χρήματα. Κάποιοι άλλοι, δεν ελπίζουν σε κάτι και έχουν στείλει ήδη βιογραφικά στις Αττικές εκδόσεις. Και το έκαναν καθώς γνωρίζουν πολύ καλά ότι η εποχή με τα «ψαγμένα» θέματα και την αισθητική αναζήτηση τελείωσε. Η προοπτική τελείωσε.
Κατέληξε στην χαρτογράφηση του κώλου της τάδε γυμνάστριας και των βυζιών της δείνα ηθοποιού…Κάτι για το οποίο ευθύνεται ο εργοδότης τους. Κάτι που δεν έχει μέλλον…ούτε και λεφτά!!!!
Μακάρι να βρεθεί λύση. Όχι τόσο για τον ίδιο, ο οποίος έχει πεί με περισσή χωριάτικη θρασύτητα «Εγώ την κάβα μου την έχω κάνει», αλλα για τα παιδιά που δουλεύουν ακόμη δίπλα του και ματώνουν…και ντρέπονται να δανείζονται απο τις συντάξεις των γονιών τους…Είναι ζήτημα ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ