Είναι γεγονός ότι η περίοδος που περνάμε είναι η δυσκολότερη τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Και φταίμε όλοι για την κατάντια μας. Μπορεί να μην κλέψαμε, μπορεί να μην συμμετείχαμε σε λαμογιές αλλά, δυστυχώς, έχουμε μέσα μας το ναυάγιο της αρπαχτής. Έτσι και στην τηλεόραση. Ζω στον μικρόκοσμό της πολλά χρόνια. Από το 1991. Μετρήστε τα χρόνια και θα καταλάβετε. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ποτέ και με τίποτα δεν μπορείς να τους ευχαριστήσεις. Υπάρχουν, κάποιοι άνθρωποι που ακόμα και την ψυχή σου να τους χαρίσεις δεν θα ικανοποιηθούν, ούτε και θα το εκτιμήσουν… Η ψυχή τους ολότελα δηλητηριασμένη από το μίσος που τρέφουν για τους άλλους. Τι κι αν εσύ προσπαθείς, τι κι αν δίνεις, τι κι αν ελπίζεις. Άδικος κόπος, χαμένος χρόνος να επενδύει κανείς σε αγάλματα… Όταν ο Θεός μοίραζε αισθήματα και φιλότιμο, κάποιοι κρατούσαν καλά κλειδωμένη την καρδιά τους μένοντας μόνο στο εγώ τους… Κάπως έτσι καταστράφηκε και η τηλεόραση. Και σήμερα φατσάκια όπως η Συνατσάκη και άλλα κορίτσια που βγήκαν δύο χρόνια τώρα και κέρδισαν το δικαίωμα της καριέρας δουλεύουν μεν, αλλά χωρίς αντίκρισμα. Και τι εννοώ;
Η παραγωγή του Master Chef είναι στο χειρότερο σημείο που θα μπορούσε να βρεθεί. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ακόμη πληρωθεί, άλλοι λίγο πιο τυχεροί που έχουν πάρει κάποια χρήματα έναντι και η παρουσιάστρια λέγεται ότι ακόμη δεν έχει δει… ευρώ χρωματιστό. Η κατάσταση είναι τραγική και πριν λίγες ώρες αποφασίστηκε να περικοπούν τα επεισόδια. Λογικό το ακούω. Αυτές οι εκπομπές ζουν από τους χορηγούς. Αν λοιπόν πέρυσι ο τάδε χορηγός έδινε δέκα δραχμές και φέτος δίνει τρεις, πού να πας και τι να κάνεις; Τι κι αν είσαι το Mega, ο ΑΝΤ1, το CΝΝ; Αν δεν έχεις εισερχόμενο χρήμα από την διαφήμιση, πώς θα ζήσεις; Και κάπως έτσι θα δούμε μεν Μaster Chef αλλά πετσοκομμένο… Λιγότερα επεισόδια και ελπίζω μόνο τηλεοπτικά και όχι καρδιακά!