Ο Έλληνας Μπέκαμ-υπερεκτιμημένος για μένα χαρακτηρισμός- είχε έναν μικρότερο αδερφό. Τον Γιώργο. Αυτό το παλληκάρι είναι εδώ και λίγες ώρες άλλη μια τραγική φιγούρα στην οικογένεια μαζί βεβαίως με την μητέρα του Nικόλα. Ο Γιώργος ειδικά είχε τέτοιο δέσιμο με τον μεγάλο αδερφό, τόσο δυνατό, σε σημείο να μιμείται τον τρόπο που εκφραζόταν, κουρευόταν, ντυνόταν, ζούσε. Θυμίζει πολύ η εικόνα του τον Νίκο αλλά και πάλι…τι; Θα γυρίσει ο αδερφός πίσω;
Τώρα τα δεδομένα για την οικογένεια είναι πολύ ζόρικα. τώρα θα πρέπει ο ένας να δώσει δύναμη στον άλλον. Η απώλεια, η συνήθεια μπορεί κάποια στιγμή μετά από χρόνια να ξεπεραστεί. Το πένθος όμως ποτέ. Η αγάπη των δικών του…Ποτέ. Ότι κι αν έκανε. Όσο και να προκάλεσε. Ο Νίκος ήταν πάντα το παιδί, ο γιόκας τους για τους γονείς του και ο μεγάλος αδερφός για τον Γιώργο.