Είχα πολλα χρόνια να επισκεφτώ τη Μύκονο. Και το έκανα τηρώντας την υπόσχεση μου απέναντι σε μια υπέροχη οικογένεια φιλών που εδώ και καιρό μας κάλεσε να περάσουμε κάποιες μέρες μαζί. Και μη φανταστείτε καμια ζωάρα. Η Μύκονος δεν είναι μόνο, οι χλιδάτζουρες που έχουν σπίτια σε υπεράκτιες εταιρείες και τώρα θέλουν πώς και πώς να πουλήσουν και δε μπορούν, δεν είναι μόνο τα clubs και τα ατελείωτα ξενύχτια, δεν είναι μόνο οι celebrities και οι κοσμικοί. Η Μύκονος έχει και άλλη πλευρά. Την ήρεμη. Αρκεί να ξέρεις να την ζείς. Παρά την ηρεμία που απολαμβάνω παίζοντας ατελείωτες ώρες τάβλι εντούτοις δε χάνω την ευκαιρία να συζητώ με επιχειρηματίες αλλά και παιδιά που δουλεύουν μεροκάματο στο νησί. Και τι εισπράττω;
…, κατήφεια και έντονο προβληματισμό. Εισπράτω μιζέρια και τάση πρός ανθρωποφαγία. Δεν είναι τυχαίο το σκηνικό με τον Μωράκη και το κλείσιμο του Guzel-By the way λένε ότι ανοίγει και πάλι στις 11 Αυγούστου αλλά οι ταξιτζήδες του την έχουν στημένη-οι τζίροι του Ζαννή με Λιβανέζους Κύπριους και Τούρκους που παίζουν μπουγέλα με Crystal στο Nammos, η βιτρίνα διαφόρων ιδιοκτητών και καλά μαγαζιών με ρούχα εκεί κοντά στον Καίσαρη, που στην πραγματικότητα έχουν να δούν τζίρους απο την εποχή που ο Έλληνας έσκαγε μύτη στο νησί με το διακοποδάνειο και τίναζε την μπάνκα στον αέρα. Οι Έλληνες χάθηκαν απο τη Μύκονο και μαζί τους οι τζίροι. Μπορεί το νησί να βουλιάζει με ξένους που τυλίγουν το πούρο και έχουν έρθει στην Ελλάδα για σεξοτουρισμό, μπορεί η συγκυρία στη Βόρειο Αφρική και η αστάθεια να έσπρωξε πολλούς περισσότερους Ευρωπαίους στην Ελλάδα, εντούτοις Τζίροι δεν υπάρχουν. Και αυτό έχει γονατίσει τους επιχειρηματίες.
Απο την άλλη μακάρι…και το λέω και το πιστέυω…μακάρι όλη η χώρα να λειτουργούσε σε επίπεδο παροχής υπηρεσιών όπως η Μύκονος. Εδώ οι γηγενείς το έχουν πιάσει το νόημα και είναι Yes Sir σε όλους τους Τουρίστες. Δεν υπάρχουν ωράρια, υπάρχει μονίμως και διαρκώς ένα χαμόγελο, έστω και fake, υπάρχει πρόθεση να εξυπηρετήσουν. Και όπως είναι ιστορικά αποδεδειγμένο οι άνθρωποι φτιάχνουν έναν τόπο και όχι ο τόπος τους ανθρώπους. Δεν είναι τυχαίο πώς η Μύκονος θεωρείται προορισμός στους απανταχού tour operators. Δεν είναι τυχαίο, πώς σε αυτό το νησί βρίσκεις τα πάντα. Ακόμη και νέες τουαλέτες με πιστόλι μπιντέ. Κι εγώ που νόμιζα ότι «Όσο και να τον τινάζεις η τελευταία σταγόνα πέφτει μέσα στο σώβρακο». Απατώμαι…Οι μυκονιάτες με πρόλαβαν και για πρώτη φορά σας παρουσιάζω το πιστολάκι νερού για μετά το κατούρημα…Οι τύποι είναι δεκαετίες μπροστά ρεεεεεεεεεε