Όποιος είδε την παράσταση «Αναζητώντας τον Αττίκ» σίγουρα μπορεί να με καταλάβει. Μπορεί ποτέ να μην ήμουν φανατική θαυμάστρια της Ζωζώς Σαπουντζάκη αλλά βλέποντας τη συγκεκριμένη παράσταση έγινα! Αφού έφαγα τον τόπο για να βρω την τελευταία μέρα των παραστάσεων στο Μέγαρ
ο Μουσικής Θεσσαλονίκης ένα εισιτήριο (όλες οι παραστάσεις ήταν sold out) ήρθα αντιμέτωπη με το φαινόμενο Σαπουντζάκη. Η γυναίκα βάζει κάτω 30άρες και 40άρες! Τι μπρίο, τι σκέρτσο, τι κέφι, τι πόδι, τι σιλουέτα! Βγαίνει στην σκηνή και την γεμίζει! Τα μαλλιά της, τα ρούχα της, ο χορός της. Η αγάπη για τη ζωή, για την καθημερινότητα φαίνεται ότι είναι το αντίδοτο στα χρόνια που περνάνε. Όλο το Μέγαρο σηκώθηκε όρθιο και την χειροκροτούσε. Η ίδια ήταν πάρα πολύ συγκινημένη και δεν σταμάτησε να ευχαριστεί τους συντοπίτες της. Κάποια στιγμή κατέβηκε στην πλατεία, την «περπάτησε» σχεδόν όλη, αστειευόταν με τον κόσμο και δεν λαχάνιασε στιγμή! Φυσικά και αστειεύτηκε με την ηλικία της και τον χρόνο ο οποίος είναι σίγουρα σύμμαχός της! Χίλια μπράβο.
0 Σχόλια
Υποβολή νέου σχολίου
