Ποδοσφαιριστής της Ζακύνθου, διεγνώσθη με λευχαιμία και η ζωή του εκεί, άλλαξε ρότα.

Σήμερα επιστρέφοντας από τη μάχη, που έχει κερδίσει, θα σου πει αληθινά και από καρδιάς, ότι αν ήταν επιλογή του δεν θα το δημοσιοποιούσε ποτέ όλο αυτό. Ξέρει καλά όμως ότι στο μεγάλο του ταξίδι που διήρκησε ενάμιση χρόνο, το ένα του χέρι κρατούσε η οικογένεια του και το άλλο όλοι εμείς που τον κάναμε δικό μας άνθρωπο.

Με μια σεμνότητα και ταπεινότητα, το μόνο που θα σου πει σήμερα, είναι το μεγάλο του ευχαριστώ για όλους αυτούς που βοήθησαν με οποιοδήποτε τρόπο. Για να μπορεί σήμερα να είναι σπίτι του μαζί με την οικογένεια και τους φίλους του, βοήθησε σίγουρα η οικονομική συμβολή όσων είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν, βοήθησε όμως και η θετική σκέψη, η προσευχή και η ευχή όλων για την ίαση.

Ο Λεωνίδας σήμερα, δε θέλει να μιλήσει για την περιπέτεια του, θέλει να περάσει το διάστημα της αποθεραπείας που είναι εξίσου απαιτητικό και να συνεχίσει τη ζωή του από το σημείο που την άφησε.

Ένας νέος όπως όλοι της ηλικίας του, με όνειρο του τη καταξίωση στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Δεν είναι εύκολο καθώς ο... φόβος λόγω της περιπέτειας του θα υπάρχει, αλλά δε θα τα παρατήσει. Δεν τα παράτησε στη πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του και θα το κάνει τώρα με αυτό που αγαπάει; Θα δουλέψει, θα κοπιάσει και θα έχει σίγουρα πολλά να μας πει στο μέλλον, για όσα πέρασε, όσα έμαθε, όσα κατάφερε και όσα θα κατακτήσει.

Ο Λεωνίδας εκτίμησε όλα όσα του έφερε η ζωή μέχρι σήμερα και αυτή του τα ανταπέδωσε με την ίδια εκτίμηση.