Που είχαμε μείνει? Που δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου το Σάββατο το πρωί..Ε, τα πήρα και κατέβηκα στην πισίνα όπου τα jets με ξύπνησαν όπως και τα μπουγέλα του Αλεξ στο πρόσωπο.Μετά ανέβηκα στο κομμωτήριο του Νέστορα που μου έκανε κάτι ανατρεπτικά με τη φράντζα – εγώ δεν είμαι για πολλά πολλά- όπου μου κόπηκε το αίμα αλλά τελικά εντάξει. Ο Νέστορας σε μία εβδομάδα φεύγει για Πάτμο όπου θα ξεκινήσει δυναμική σεζόν στον ξενώνα του το Αρχονταρίκι…

Αφού έφτιαξα τη φράτζα πήρα το σοφιστικέ πουλμανάκι του The Met και πήγα παραλία να βρω το λατρεμένο μου φίλο – legendary κομμωτή- Τάκη Μπάσιο. Με περίμενε με την παρέα του στους «Κεφτέδες». Ε , οκ τους «Κεφτέδες» έχει η Σωσώ που είναι συντέκνισσα από το Ρέθυμνο οπότε καταλαβαίνετε συνδιασμό. Κεφτεδάκια θανατηφόρα – όλων των ειδών- με στρογγυλές πατάτες τηγανητές ψιλοκομμένες και παράλληλα κάτι νηστίσιμα ντολμαδάκια και πορτοκαλόπιτες που… άστα να πάνε. Ο Τάκης , βασιλιάς της ατάκας, μου έκανε κάτι σχόλια για την τηλεόραση που αν του έκανα συνέντευξη θα ξεπερνούσαμε το 40%. Εκείνη τη στιγμή πέρασε και ο δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης για να πάρει take out. Συζητήσαμε για το υπέροχο ντοκιμαντέρ της Joanna Lumley και μου εξήγησε τι θα κάνει στην παραλία έχοντας παράλληλα όραμα να κάνει την Τσιμισκή κούκλα. Οταν έφυγε η μισοί στο τραπέζι γκρίνιαζαν γιατί περνούσε 5 το απόγευμα το σκουπιδιάρικο. Δεν έχω άποψη για την πόλη αλλά ο Μπουτάρης είναι ένας προσιτός άνθρωπος που ζει και περπατάει στους δρόμους της (εκτός του ότι είναι super cool και έχει και άπαιχτα τατού στα χέρια). Από τους κεφτέδες πέρασε και ο Δάνης Μούτας, ο  ιντερνετικός φίλος μου που ανταλάσσουμε φωτογραφίες γουρουνόσκυλων, ο οποίος έχει το Trimar Cafe και ο οποίος όταν μιλάει είναι λες και ακούς τον Αντώνη Ρέμο. Δεν τραγούδησε για να δούμε τα παρακάτω – και εδώ αν ομολογήσω πως μου έχει έλειψε τρομερά ο Ρέμος στη Θεσσαλονίκη γιατί και τον έχω συνδιάσει και γιατί ακούω τη δισκογραφία του σε όλα τα δεύτερα προγράμματα σχεδόν όλων και πιστεύω πως θα την ακούω και για τα επόμενα δέκα τουλάχιστον χρόνια.. Ονειρο η Σαλόνικα το ηλιόλουστο Σάββατο μεσημέρι. Μη γκρινιάζετε.. Ολοι για ένα Σάββατο ζούμε πια! Μόλις έπεσε ο ήλιος άρχισε ένα ύπουλο κρύο που με έστειλε πίσω στο ξενοδοχείο τρέχοντας. Η κούραση έβγαινε σιγά σιγά και τα προγράμματα ακυρώνονταν. Δυστυχώς δεν πήγα για ποτό με τον Τάκη στο αγαπημένο μας «Coral» ούτε διέσχισα την πόλη για να πάω στο Καζίνο του  Hyatt όπου τραγουδούσαν η Τζένη Μπότση, ο Μέμος Μπεγνής και ο Δημήτρης Βλάχος. Πήγε η Σίσσυ και ήταν να πάει και ο Σωτήρης Πολύζος με τη φίλη του τη Μαριάννα αλλά έκαναν τετακέ και επέστρεψαν στο Met  για να πάμε για δείπνο και πάλι στο «Chan». To «Chan» έχει ένα ντεκόρ ψυχεδελικό, expensive και αναπαυτικό που σε κρατάει να κάτσεις ώρες ατελείωτες. Εντελώς ατμόσφαιρα posh λονδρέζικου εστιατορίου. Μπορεί να φάγαμε ασιατικά αλλά φινάλε κάναμε με παγωτό μπισκοτολούκουμο. Επίσης στο «Chan» σερβίρει ο Χάρης. Οσοι έχετε πάει τον γνωρίζετε. Είναι το παιδί λατέρνα- άψογος στο να κάνει επιλογές για σας και παράλληλα η χαρά της ζωής  και της τρέλας! Στη φωτό ταίζει τη Μαριάννα στο στόμα..Εκεί κάτσαμε μπούρου μπούρου μέχρι τις 2 το πρωί όπου έφτασε η στιγμή να μας «καλέσει» η Πύλη Αξιού που είναι τόσο εξαιρετικά δίπλα που δε γίνεται να πας. Πόρτα πόρτα μπήκαμε στο μαγαζί ναό της πόλης όπου ροκάριζαν ο Στέλιος Ρόκκος και ο Δήμος Αναστασιάδης. Φυσικά εμφανίστηκε ο Βασίλης Γκόγκος μετά από πηγαινέλα στο Πολιτεία του ..»Δε χωρούσες να μπεις μέσα!» μου είπε για το χαμό που γινόταν για το Σάκη. Ο Ρόκκος είναι πάντα εξαιρετικός και με ένταση και λίγο αλλού αφού δεν τρελαίνεται με τον κόσμο που χορεύει πάνω στην πίστα. Ηταν εκεί το κορίτσι του και κάτι άλλα ξέσαλλα από την Τουρκία μαζί με τη Δέσποινα Πορτοκάλη που δε σταμάτησαν το δικό τους είδος τσιφτετέλι. Ο Στέλιος είχε μόνο μάτια για τη δικιά του γυναίκα και μας θύμισε και τις χιτάρες που είχε γράψει. Στην παρέα ο λατρεμένος μου Σάββας, ψυχή του The Met, στον οποίο τραγουδούσε συνέχεια- στη φωτό με το Γιώργο Μπάρα.. Αποκάλυψη για μένα ήταν ο Δήμος Αναστασιάδης, ένα περίεργα ωραίο παιδί  – μου θύμισε ένα ψιλόλιγνο δυνατό Αβαταρ- με μία φωνάρα…μα με μία φωνάρα.. που πολύ χάρηκα που άκουσα από κοντά. Εκτός του ότι γράφει υπέροχα τραγούδια πιστεύω πως κρύβει μία δυναμική που ακόμα δεν έχει ξεδιπλώσει και εύχομαι να μην βυθιστεί μόνο στο κουλτουριάρικο ρεύμα και να λάμψει σε όλα τα επίπεδα. Φυσικά κάτσαμε μέχρι τέλους γιατί έγινε μεγάλο κέφι  και την επομένη και πάλι ξυπνήσαμε βίαια από τον Αλεξ αφού έπρεπε να φύγουμε. Ευτυχώς προλάβαμε το brunch στο εστιατόριο του ξενοδοχείου που ήταν συγκλονιστικό και όπου τραγουδούσε ένας κύριος που φαίνεται πως έχει πολλά γαλόνια στο χώρο με μία φωνή καλύτερη όλων!

Ευτυχώς πρόλαβα και να γνωρίσω και τον Οθωνα, το pug το σαλονικιό που μου το έφερε η μάνα του η Στέλλα – κάτω στο αίθριο του the Met- που γνώρισα διαμέσου twitter και που είναι και μεγάλη αστρολόγος και μου εξήγησε γιατί δεν μπορώ να το ράψω και γιατί δεν πρόκειται να το ράψω.. Ο Οθωνας το αίθριο το έκανε λαμπόγυαλο και χάρηκε -αλλά και βόσκησε- το εκπληκτικά groomed γκαζόν. Πιο πέρα έπιναν καφέ η Δήμητρα Γαλάνη με τη Ράτκα. Η Δήμητρα με τη Χαρούλα τραγούδησαν ένα sold out τετραήμερο και με το που μπήκα στο αυτοκίνητο για επιστροφή έβαλα την κομματάρα της «Δεν είμαι από δω»..

Δυστυχώς. Σαλόνικα σ’ αγαπώ και θα ξανάρθω!

(6 votes, average: 4,67 out of 5)

Loading...