Είχα γράψει και τότε. Τον Ιούλιο του 2010… Ήθελα να γράψω… Με τον Σωκράτη μας συνέδεε φιλία πολλών ετών. Άλλωστε ήμασταν κάποτε στην ομάδα του Τριανταφυλλόπουλου οι εξής δύο.
Μοιραζόμασταν το ίδιο γραφείο. Είχαμε όμως τόσο διαφορετικές απόψεις για τη ζωή. Ίσως να ταν αυτό που μας έδεσε.
Δε θυμάμαι τις φορές που έμπαινε ανάμεσα σε μένα και τον Μάκη στους τσαμπουκάδες μας. Που δεν ήταν και λίγοι.
Άλλες τόσες που μπήκε μπροστά για να επιστρέψω είτε μετά από παραίτηση είτε μετά από απόλυση. Τον θυμάμαι και τον συνδέω με την πιο δημιουργική εποχή μου δημοσιογραφικά.
Μακριά απο το περιβάλλον -το δημοσιογραφικό-που τώρα υπηρετώ. Η εικόνα του Σωκράτη ήταν η εικόνα που είχα το πρωί πηγαίνοντας στη δουλειά και η τελευταία πριν φύγω. Και οι δυο με τα μηχανάκια μας. Τα παπάκια μας τότε.
Κάποια από τα παιδιά που μιλούν στο video ήταν δικές μου προτάσεις για την ομάδα του Μάκη. Παιδιά τζιμάνια. Σπαθιά. Μιλούν με καλυμμένα πρόσωπα καθώς σήμερα έχουν οικογένειες και δε γουστάρουν να εκτεθούν. Άλλωστε ήταν κι αυτά όπως ο Σωκράτης. Δεν ζητούσαν τη δόξα ποτέ.
Είδα τον Περικλή μετά από πολλά χρόνια. Στον Περικλή μπορεί κανείς να δει τον Σωκράτη. Σοβαρός με λυτή άλλα σωστή χρήση των Ελληνικών, απόλυτος με χιούμορ και άποψη. Αυτό ήταν ο Σωκράτης.
«Αδερφέ» -έτσι με έλεγε τότε- αν με διαβάζεις από ψηλά μάθε τούτο. Και παντρεύτηκα και έχω και μια κορούλα, η οποία γεννήθηκε μετά το φευγιό σου. Έπεσες έξω Σώκ. Τελικά δεν έμεινα μόνος σε αυτή τη ζωή… Δείτε το video…