Δεν είναι τυχαίο πώς οι Κινέζοι ήταν οι πρώτοι που μίλησαν για τη στιγμή. Την εικόνα. Τις λέξεις που περικλείονται μέσα σε αυτήν. Από τότε μέχρι σήμερα ο δρόμος του μεταξιού οδήγησε στις σύγχρονες ξανθιές, οι οποίες σε κάθε ευκαιρία και χωρίς να γνωρίζουν καλά καλά την σημασιολογική έννοια της παροιμίας την πετάνε…προσθέτοντας και το «τύπου». Έτσι για μόστρα.
Η εικόνα είναι πολύ χαρακτηριστική. Ίσως η μοναδική αληθινή εικόνα της Μαρίας. Πίσω απο τις κάμερες. Μακριά απο το όποιο υποκριτικό ταλέντο της. Απλή, κουρασμένη, προβληματισμένη. Πίσω απο τον μανδύα της χαζοχαρούμενης τηλεοπτικής μαριονέτας που το…κουνάει καλά, υπάρχει μια ψυχή. Μια παιδική ικμάδα.
Μια γυναίκα απογοητευμένη από την προσωπική ζωή της, από «φίλους», συνεργάτες και υποσχέσεις. Τα κενά; Πολλά. Όσα και τα μάτια όσων την χαζεύουν. Μελαγχολικά και πονεμένα!
Θέλει να ερωτευτεί…θέλει να γεμίσει ενέργεια…θέλει να ταξιδέψει…όμως δε μπορεί να βρεί τον καπετάνιο της! Τυχαίο;