Η ελληνική ναυτιλία ποτέ δεν πεθαίνει, δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά, για δύο χρόνια μοναχά ξαποσταίνει και ξανά προς τα…Ποσειδώνια τραβά… γράφει η Μαρία Περδικέα στο blog της και έρχομαι να συμφωνήσω μαζί της. Μόνο που αυτη τη φορά δεν είχαμε τις συμφωνίες που κάποια παπαγαλάκια γέμισαν-έναντι σοκολάτας- γνωστά οικονομικά αλλά και άγνωστα sites. Είχαμε υγρές νύχτες ωστόσο με δευτερης διαλογής βίζιτες που έμαθαν στους Κινέζους στους Νορβηγούς και στους Αμερικάνους τις σημαίνει σεξο-ξένιος πληρωμένος ΔΙΑΣ.
Η Μαρία συνεχίζει την αφήγησή της. : «Για να μη παρεξηγούμαι, τα Ποσειδώνια είναι ένας κορυφαίος θεσμός της ναυτιλιακής βιομηχανίας και εφέτος μάλιστα έκαναν νέο ρεκόρ συμμετοχών ξεπερνώντας κάθε προσδοκία, ανεβάζοντας ακόμα πιο ψηλά τον πήχη. Η ελληνική ναυτιλία αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες της εθνικής οικονομίας και είναι ο μοναδικός τομέας που δεν έχει κανένα «άνοιγμα» ούτε «κόκκινα» δάνεια προς τις ελληνικές τράπεζες.
Στο θέμα μας τώρα, την εβδομάδα που μας πέρασε λοιπόν κάθε καρυδιάς καρύδι έδωσε το παρόν στα events, τις δεξιώσεις, τα (όχι και τόσο ) πριβέ πάρτι των μεγάλων ναυτιλιακών εταιρειών, στις δεξιώσεις και στα περίπτερα μέσα στον εκθεσιακό χώρο, προσπαθώντας να πουλήσει το προσωπικό του παραμύθι.
Για μια εβδομάδα τα νότια προάστια γέμισαν πάλι απο εκατοντάδες γραφικούς τύπους με δεκάδες business cards και γκόμενες κάθε κατηγορίας που έδειχναν με περηφάνια τις προσκλήσεις για τα πάρτι και τα ταμπελάκια στο εκθεσιακό λες και επρόκειτο να περάσουν τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ.
Ολα για μια χούφτα…finger food, τσάμπα κρασί και στην καλύτερη κανένα χαριέτισμα με καμιά γλάστρα συνάδελφο για τους άνδρες ή κανένα στοματικό για τις γυναίκες στον –και καλά-μεγαλοπάραγοντα μέσα στο εταιρικό τζίπ.
Τα κλαμπ που διοργάνωσαν τα πάρτι των ποσειδωνίων γέμισαν ασφυκτικά απο κάθε λογής παράγοντες, μεγαλοCEOs, wannabe CFOs και λοιπούς «συγγενείς» μεγάλων εφοπλιστικών οικογενειών με την διαφορά οτι οι ίδιοι οι εφοπλιστές δεν είχαν ιδέα για την παρουσία των εκατοντάδων δήθεν ανηψιών, ξαδέρφων και μπατζανάκηδων.
«Δράκοι», κούκλες μου παντού…μέχρι και άνεργοι κυκλοφορούσαν κοστουμαρισμένοι με business cards και μοίραζαν υποσχέσεις στις αιθέριες υπάρξεις που κυκλοφορούσαν ημίγυμνες. Αφησα για το τέλος τα φιλόδοξα κορίτσια που τα κάνουν όλα για το «φιλόπτωχον ταμείο» οπως ελεγε και η ντάνα η Ντιντί στην αξέχαστη ταινία « Μια ζωή την έχουμε».
Έτρεχαν όλες να βρούν προσκλήσεις για τα πάρτι, παρακαλούσαν τους PRτζηδες να τις συστήσουν στους ισχυρούς, μοίραζαν τηλέφωνα δεξιά και αριστερά –οτι αρπάξω σου λέει-, την «έπεφταν» στα στελέχη σαν λυσσασμένες ύαινες και πόσταραν χαρούμενες #posidonia2016 #athensriviera #blessed και λοιπές βλακείες.
Γκόμενες κάθε ηλικίας, απο 20 μέχρι και καλοδιατηρημένες 50αρες γδύθηκαν, βάφτηκαν, αποτριχώθηκαν και βγήκαν για…δουλειά.
Όλες με την προσδοκία οτι ο μεγαλοεφοπλιστής θα τις ερωτευθεί, ο μεγαλοδικηγορός θα τις αποκαταστήσει, ο CEO θα τις χορηγήσει ή στην χειρότερη να βγάλουν κανένα γερό χαρτζιλίκι, όπως γίνεται πάντα στο τέλος.
Φυσικά και δεν είναι πρωτόγνωρα όλα αυτά καθώς όπου υπάρχει εξουσία, λεφτά και φήμη υπάρχουν και γυναίκες και όσο περισσότερα είναι αυτά, τόσο πιο πολλές, πιο ωραίες, πιο απελευθερωμένες – sic- και διαθέσιμες είναι. Αυτός είναι ο νόμος της αγοράς παγκοσμίως και μη λυσσάτε τα υπόλοιπα αρσενικά γιατί στα δικά σας πάρτι έρχεται η Τίνα απο τα Πετράλωνα, η Τζίνα απο τα Εξάρχεια και η Αννούλα απο τον Αγιο Δημήτριο.
Στην περίπτωση των Ποσειδωνιών, αυτό που ισχύει μάλλον είναι «το καράβι σέρνει μ@@@@α».