Το τελευταίο διάστημα φανερώνεται πολύ πιο έντονα απο τις συμπεριφορές των δυο κοριτσιών-που ήταν μαζί στο αυτοκίνητό του τραγικού δυστυχηματος που επέφερε τον θάνατο του Παντελη Παντελίδη- η προσπάθειά τους να συνεχίσουν την ζωή τους. Κάτι βεβαίως που είναι θεμιτό. Οι συνεχείς προκλήσεις ωστόσο τα σχόλια και οι σπόντες δεν είναι και ότι καλύτερο, μιας και το θέμα είναι ακόμη «ζεστό».
Η ενασχόληση μας με τα πρόσωπά αυτά και όσα πρόσωπα εμπλέκοντιαι στην ιστορία είναι επιβεβλημένη μιας και ο φάκελος δεν έχει κλείσει και κάθετι τι νέο, προκαλεί εύλογα το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Είτε αυτό είναι μια έξοδος, μια εξέλιξη, ένα δικόγραφο, αλλα κυρίως οι συμπεριφορες. Με την συμπεριφορά φανερώνονται πολλά. Κυρίως στοιχεία του χαρακτήρα.
Για μένα είναι τουλάχιστον απαράδεκτο και απρεπές ανήμερα του μνημοσύνου των έξι μηνών του «φίλου τους» να ανεβάζουν- είτε φίλες τους είτε οι ίδιες-εικόνες απο παλαιότερες στιγμές διασκέδασης, στο στέκι που βρέθηκαν όλοι μαζί λίγο πρίν την λέσχη και λίγο πρίν το μοιραίο. Θα μπορούσαν για μια μέρα τουλάχιστον να δείξουν ότι πονάνε. Κι ας μη το εννοούνε. Με τον τρόπο αυτό προκαλούν το δημόσιο αίσθημα και κυρίως την άλλη πλευρά. Δείχνουν πως δεν έχουν ίχνος ανθρωπιάς και ευαισθησίας.
Απο την μία πλευρά οι άλλοι να κλαίνε για την απώλεια κι απο την άλλη η Μίνα και η Φρόσω να αναπολούν ωραίες στιγμές με καυτά μινάκια σε καναπέδες και να σχολιάζουν… σα να μην συμβαίνει τίποτε.
Έλεος. Κανένας σεβασμός στον φίλο σας; Μήπως τελικά δεν ήταν φίλος σας ποτέ… αλλά κάτι άλλο;