Η εξόδιος ακολουθία ολοκληρώθηκε λίγο μετά τις 12.00 στην εκκλησία των Ταξιαρχών στο νεκροταφείο της Νέας Μάκρης. Ο Λάμπρος ήταν για μια ακόμη φορά πρωταγωνιστής στο μυαλό όσων είχαν πραγματική σχέση μαζί του. Αληθινη σχέση. Ανθρώπινη. Μόνο που έλειπε κάτι. Έλειπε το χαμόγελό του. Ήταν δύσκολο για μένα να τον αντικρύσω έτσι. Μπήκα στην εκκλησία αλλά δεν άντεξα να τον δώ. Και το έκανα συνειδητά. Διοτι ήθελα να έχω στο μυαλό μου την εικόνα του, όπως την είχα πάντα. Ζωντανό χαμογελαστό και αλάνι.
Λάμπρο να ξέρεις πώς με το ραντεβού αυτό που έδωσες ξαφνικά σε όλους… ένωσες πολύ κόσμο. Δημοσιογράφους και τεχνικούς που είτε έχουν καιρό να βρεθούν είτε δεν μιλάνε καθόλου. Δυστυχώς για όλους μας, αυτή η συνάντηση δεν ήταν χαρούμενη. Ήταν γεμάτη θλίψη, στεναχώρια και οδύνη. Ο γιός του καποια στιγμή έσπασε και αποχώρησε απο την εκκλησία. Λογικό. Περίμενε τον μπμπά του να πάνε μαζί σχολείο την Δευτέρα και ξαφνικά όλα άλλαξαν. Λίγη ώρα μετά κρατώντας την μάνα του επέστρεψε. Με συγκλόνισε.
Αγγελάκο να είσαι γερός να θυμάσαι τον μπαμπά σου και να στηρίζεις την μαμά. Το ξέρω πώς είναι δύσκολο πολύ γιατί είσαι μικρό παιδί. Αλλά πίστεψέ με… μόνο έτσι θα τον κάνεις να χαμογελά απο ψηλά…
Καλή δυναμη αστέρι μου