Ξεκίνησα να γράψω opinion για το πανηγυράκι που προσπαθώ να δώ και εντελώς τυχαία πέφτει μπροστά μου ένα status: «Υπάρχει ακόμη κόσμος που βλέπει Eurovision; Είναι σίγουρο. Οι εξωγήινοι ζουν ανάμεσα μας». Έλιωσα στα γέλια. Ο ‘Έλληνας σκέφτηκα δεν θα σταματήσει να σαρκάζει να γελάει και ν΄αυτοσαρκάζεται.
Πως αλλιώς θα μπορούσε ν΄αντιμετωπίσει κανείς αυτές τις πρώτες δυο ώρες… μνημόσυνου;
Ποιος Σουηδός και ποια γκόμενα του Τεχέα. Ποιοι Βέλγοι και ποιοι Αυστριακοί.
Και έρχομαι και αναρωτιέμαι. Γιατί οι κουνιστοί κάτω από το stage χτυπιούνται με τις σημαίες ενώ δεν έχουμε άκουσε ένα κομμάτι…ρε ένα που να μας ανεβάσει. Να νιώσουμε τον ρυθμό μέσα μας; Αν εξαιρέσεις τα παιδιά από το Ισραήλ… πήξαμε στον έρωτα την μπαλάντα και τους αποχαιρετισμούς. Αλλά από την άλλη τι λέω. Οι κουνιστοί το κουνάνε και στον ύπνο τους. Η δύναμη της συνήθειας βλέπετε.
Τρομακτικά εντυπωσιακό το τηλεοπτικό παλτό-σκηνή, προχωρημένη οπτικοποίηση και τελευταίας τεχνολογίας γραφικά led… κακή σκηνοθεσία… πολλές αστοχίες…
Και μιας που λέμε για αστοχίες. Σας γράφαμε πριν από μερικές μέρες ότι η Κυριάκου είναι εντυπωσιακή. Φωνάρα μοναδική με ξεχωριστή φωνή. Αλλά ρε παιδιά. Με το που περπάτησε και βγήκε μπροστά είχαμε το ίδιο οπτικό αποτέλεσμα με τον ημιτελικό.
Τα φώτα «φλάσαραν» πάνω της αρκετές φορές. Άστραψαν κοινώς στο πρόσωπό της. Ο σκηνοθέτης μάλιστα την τρίτη φορά προσπάθησε με ένα απότομο κόψιμο και πέρασμα σε γενικό από κάμερα γερανό να το σώσει.
Αλλά ο νόμος είναι ένας. Σε μπαλάντα έχεις περισσότερο από 70% Full frame face για να δείξεις συναίσθημα.
Στην Μαρία Έλενα είχαμε πολλά γενικά… μα πάρα πολλά.
Δεν ξέρω πως θα εξελιχτεί η ψηφοφορία και αν το κορίτσι μας θα κατέβει στη δεκάδα. Αυτό που ξέρω είναι πως η φωνή της με ταξίδεψε… όχι όμως η σκηνοθεσία πάνω στη σκηνή.
Όσο για τους άλλους… λυπάμαι πέφτω για ύπνο… διότι με νανούρισαν. Στείλτε μήνυμα για τ΄ αποτελέσματα αύριο… Ας το δώσουν στη Σουηδία μωρέ να τελειώνουμε. Αφού αυτό θέλουν από πέρυσι…
Καλό βράδυ…