Είναι φιλαράκια μου και τα δυο και τα εκτιμώ πολύ. Έχω αφιερώσει πολλές δημιουργικές ώρες κουβέντας με το Νίκο και εκτιμώ πολύ την Όλγα για ότι του προσφέρει. Ωστόσο ξέρουν καλά και οι δυο πώς η προσωπική σχέση μας δεν μου αφαιρεί το δικαίωμα να γράφω και ότι δε μου αρέσει. Όπως έχω γράψει και στο παρελθόν αυτά που μου αρέσουν.
Ξέρετε τι μ’ έχει κουράσει; Η ματαιοδοξία και η ομηρία κάποιων με την εικόνα τους. Ναι, αυτό το ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας ακόμη και απο εκείνους που τα λένε ωραία στα λόγιας, αλλά από πράξεις…είναι στο άλλο άκρο. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον Νίκο το τελευταίο διάστημα, που προφανώς του χτύπησαν την πόρτα οι πρώτες ανασφάλειες κι είπε να το ρίξει… όχι στη γυμναστική, ούτε και τη διατροφή, αλλά στην πλαστική.